Verandering, er zijn veel goede liedjes over geschreven, iedereen maakt het mee en we gaan er allemaal op onze eigen manier mee om. Ik heb er zelf altijd wel een beetje moeite mee. Ik ben ergens wel een veilig typje, die niet graag heel veel risico loopt, en dus ook niet snel iets veranderd. Toch vind ook ik “Omdat we het al jaren zo doen” het slechtste argument ooit, en probeer ik anderen wel aan te sporen om dingen proberen te veranderen. In mijn eigen leven sta ik nu momenteel voor behoorlijk wat veranderingen…
Allereerst natuurlijk de verandering van een werkzame burger, naar een patiënt/cliënt in de GGZ. Van eens therapie in de week, naar dagelijks meerdere sessies. Het is de grootste verandering en hoewel die steeds meer landt, is het ergens nog steeds onwerkelijk. Van individuele therapiesessies, naar sessies met lotgenoten en nieuwe therapeuten. Ik denk dat het komende week hard aanpoten wordt om mijzelf weer open te stellen voor nieuwe mensen. Zelfs weer even opnieuw uit de kast komen tegen allemaal nieuwe mensen, en al dat soort dingen. Ook al ben ik daar ergens niet meer zo moeilijk over, het blijft toch wel ergens een moeilijke beslissing, en een grote verandering, omdat nu eindelijk iedereen het wel zo’n beetje wist. Tussen ook allemaal christelijke mensen en aandacht voor geloof dat ik in Lunteren heb gezien, vind ik dat ergens toch wel weer een beetje moeilijk en raar.
Daarnaast de verandering van vroeger opstaan en dat 5 dagen in de week. Tot nu toe heb ik altijd 32 uur gewerkt en hoefde ik vrijwel nooit dagelijks vroeg op te staan. Ik weet dat veel mensen bij deze lezen: wat een luxe, maar goed voor mij is dagelijks om 6.30 de wekker, en weer dagelijks forensen in de trein een grote verandering. Drukte in de spits, afhankelijk van het OV, ik was blij dat ik dagelijks op de fiets naar het werk kon. Nu met de fiets naar het station, 40 minuten trein en dan weer fietsen naar de kliniek, of liever het therapiecentrum.
Met de verandering lever ik ook een stukje keuzevrijheid in. Op werk kon ik soms kiezen om wat later te beginnen, nu kan ik dat niet. Op werk kon ik er voor kiezen om een keer even niet gezamenlijk te eten, maar wat meer ruimte voor mijzelf te nemen. Nu kan ik dat niet. Ook wat ik eet en wat ik op brood smeer is ingeperkt met de lunch. Ook de drankjes, eetmomenten, drinkmomenten zijn allemaal ingekaderd. Ik mag zelfs geen flesje water bij therapiesessies hebben, terwijl ik dat glas water bij mijn individuele therapeute zo waardeerde.
Ik heb mij de afgelopen maanden ook aangeleerd om niet meer met mijn telefoon naar bed te gaan. Ik heb aan een wekkerradio alleen niet genoeg, dus nam ik mijn Iphone van mijn werk wel mee, voor meerdere wekkers, maar daarop heb ik geen persoonlijke whatsapp en allemaal social media. Zo ging ik wat rustiger naar bed. Helaas met het inleveren van mijn Iphone voor werk, moet ik nu in alle vroegte wel weer met mijn telefoon naar bed. Nou ja, dat is misschien dan een goede oefening, om toch echt af te sluiten met lezen, en niet meer met het staren naar een schermpje.
Naast alle veranderingen met de start van therapie, verandert er een hoop in mijn huis. De winkel beneden, waar ik doorheen moet om in mijn kamer te komen, is gesloten, gisteren was die voor het laatst open. Er komt een dagbesteding voor allochtonen in de plaats. Ik krijg niet meer een ingang daardoor, maar een geheel eigen ingang aan de achterkant. Dit heeft enkele voordelen, meer privacy; in ochtend en avond niet per se langs de huisbaas gedag hoeven zeggen, een beveiligde plek om mijn fiets te zetten achter. Maar ook wel wat nadelen, mijn brievenbus blijft voor, dus is ongeveer 200m weg, een abonnement op de krant is dus zinloos. Tevens is zowel de steeg achter, de schuur en mijn huisdeur achter beschermd met een andere sleutel. Met hardlopen moet ik dan dus drie sleutels mee, behoorlijk irritant. En ook de weg naar de supermarkt wordt 3 keer zolang en een pizza bestellen of pakketje bezorgen is ook vrijwel onmogelijk, ik heb namelijk geen bel bij de ingang van de steeg en dat is ook gewoon enkele minuten weg. Geen idee, hoe dat dus moet gaan lopen. Ik ben erg benieuwd, ook het contact met de buren zo voor het huisje zal verdwijnen. Het is eigenlijk een best wel grote verandering.
En dat allemaal in dezelfde week als mijn start in Lunteren, want de komende dagen komen ze mijn trap die naar de winkel ging dichtmaken, en heb ik iets meer bergruimte, maar ook dus stof en dergelijke in mijn huis, terwijl ik juist even toe ben aan rust na de eerste spannende dagen in Lunteren, maar dat gaat helaas niet.
Tevens zal komende week de overdracht plaatsvinden van mijn vrijwilligersfunctie van het Roze Huis Nijmegen. Dit is een overkoepelende organisatie voor huisvesting van LHBT-organisaties. Na mijn vrijwilligerswerk voor Homojongerenorganisatie Dito!, voor COC Nijmegen als voorlichter en als bestuurslid boekingen/exploitatie van het Roze Huis. Veel tijd, uren en moeite is er ingegaan, maar nu is het tijd voor volledige focus en investering in mijzelf. Ik blijf nog wel wat dingen doen voor de John Blankenstein Foundation, onder meer bij Nijmeegse sportverenigingen, maar voor het grootste deel verdwijn ik uit het Roze Wereldje in Nijmegen. Na 8 jaar actief daarin te zijn geweest, is dat eigenlijk wel een erg rare gewaarwording. Ik merk het bijvoorbeeld al aan het feit dat ik nu voor het eerst in die jaren een ticket moet kopen voor een gayfeestje over een paar weken, terwijl ik door mijn vrijwilligerswerk eerst altijd op de gastenlijst kon staan.
Kortom verandering in mijn vrije tijd, in mijn dagbesteding en in mijn huisvesting. Niet de kleinste dingen, en misschien vinden er nog wel meer veranderingen in de komende maanden plaats. Buiten natuurlijk de geplande veranderingen in gedachtepatronen in mijn hoofd. Wellicht sta ik over een aantal maanden wel alleen maar planten te knuffelen, meditatiecursussen te geven en probeer ik minimaal 5 minuten lang contact te maken en één te worden met de vloer. We gaan het zien, in ieder geval is er al veel verandering ingezet…
En een muziekje die de verandering goed beschrijft:
Hahaha, ik moest vreselijk lachen om dat stukje over contact maken met de vloer. Ik zie het helemaal voor me. Hoe dan ook, je gaat het doen allemaal. Vreselijk veel veranderingen, maar je doet het. Ik ben echt enorm trots op je. X
Jammer Thomas dat je wel via de blog reageert over je huisje. Is toch net zo netjes als je dit ook deelt met mij. Ik ben geen boeman. En je wist dit vanaf het begin dat je hier kwam wonen.
Succes in Lunteren. Hoop dat het je geeft wat je verwacht te krijgen.
Je huisbaas
Ik zie je ook absoluut niet als boeman. Ik heb alleen geprobeerd zo objectief mogelijk weer te geven welke veranderingen er zijn. Ik heb jou/jullie niet in een kwaad daglicht willen zetten en als dat zo overkomt vind ik dat erg vervelend. Ik wist dit echter vantevoren inderdaad, vandaar ook dat ik geen op-/aanmerkingen had vandaag. In mijn blog zet ik alleen de ongelukkige samenloop van omstandigheden weer (dat het samenvalt met Lunteren, weinig aan te doen, maar even twee grote veranderingen tegelijk), dat het zorgt dat ik wat langer naar de supermarkt moet etc., dat wist ik ook vantevoren, kunnen jullie weinig aan doen, alleen ik beschrijf mijn gevoel erbij. Dat is absoluut niet GVD DOOR MIJN HUISBAAS NU.. maar wel een verandering waardoor dat nu het geval is. En dat ik als voordeel noem dat ik nu niet mijn huisbaas gedag hoef te zeggen in de avond en ochtend, is meer dat als ik uit bed kom of na een lange dag therapie / werk, dat ik gewoon het liefst even zelf thuiskom. In ieder geval ligt het voor het grootste deel aan mij en is dat ik dit misschien zo weergeef ook iets waar ik aan moet werken in Lunteren. Bedankt voor jullie succeswensen in ieder geval.
Duidelijk. Maar ik stop omdat ik moet door mijn ziekte. Niet omdat ik wil.
Helaas kan ik niet geholpen worden. Jij wel. En ik gun het je. Jij komt er wel. Wij ook. Maak er wat van.
Ja vervelend, en ik blijf jullie wel dankbaar voor het huisje hoor, ook al komt het niet zo over. Sterkte in ieder geval met de lichamelijke klachten en hopelijk kan je soms nog wel een beetje van het leven genieten. :).
Jij ook