Ik heb mijn computer net afgesloten. Het zonnetje gaat naast mij langzaam onder. Dat was het dan. Mijn dienstverband heb ik uitgezeten en mijn laatste uurtjes in dienst zitten erop. Het is raar dat ik morgen niet meer hoef te werken, maar dat ik in plaats daarvan naar Lunteren reis. Oke, misschien veranderd er nog niet super veel, maar voor mij is het toch een eerste stap naar een andere leefsituatie en het besef dat het intensieve traject (eindelijk & nu al) daar is..

Vanaf 1 maart werk ik als oproepkracht, en kan ik tot een maximaal van 32 uur nog gewoon mijn diensten draaien. Het is echter zo dat ik dit deze week en volgende week niet te veel moet doen. Dat klinkt natuurlijk weer raar, maar zo werkt het nou eenmaal met tijdelijk niet beschikbaar zijn wegens je psychische gezondheid. De uitkeringen van het UWV zijn hier nog niet optimaal op ingericht. Als ik nu namelijk te veel zou werken, zou ik geen WW kunnen aanvragen, en die moet eerst wel goedgekeurd kunnen worden, voordat ik ziektewet aanvraag. Als ik ziektewet aanvraag zou ik totaal niet meer kunnen werken, dus dan zou ik hele dagen ook thuis moeten blijven. Ik moet nog best veel overdragen en hele dagen thuis naast dingen in Lunteren lijkt mij niet optimaal. Daarom nu dus volgorde WW-ziektewet en aan dit begin vrij weinig werken, zodat mijn WW wordt gehonoreerd.

Het was dan ook iets wat ik op mijn laatste dag in dienst heb gedaan: het aanvragen van een WW-uitkering. Lekker allemaal gegevens invullen, bijwerken en uploaden. Naar welke functies ik dus op zoek ben en in hoeverre ik ga solliciteren. Mijn situatie is gewoon wat vreemd, omdat de meeste mensen in mijn situatie al niet meer werken of het in dienstverband beginnen, waardoor ze wel in de ziektewet komen of het wordt vergoed door de werkgever. Bij mijn loopt mijn contract echter af en is er een soort van voorwaarde voor een nieuw contract dat ik dit onderga, waardoor mijn inkomenssituatie nogal onzeker wordt.

Voor de komende weken komt er in ieder geval een hoop administratie bij, want dan moet ik mijn dagen gaan invullen en opgeven bij het payroll bureau waarbij ik in dienst ben. Naast dit door te geven bij het payroll bureau moet ik het ook doorgeven bij het UWV, zodat ze kunnen korten op mijn WW-uitkering, wat ik overigens wel begrijp. Omdat ik nog niet precies weet wanneer ik begin in Lunteren is dit voorlopig ook de beste optie, omdat dit contract dan ook zal worden ontbonden / ik 0-uren zal werken, zodra ik in Lunteren ben. Ik zal dan alleen weer een dosis administratie moeten invullen om de WW om te zetten in ziektewet, als misschien wel langs bij een verzekeringsarts, om aan te tonen dat ik echt ziek ben. Ware het niet dat ik dit niet zal kunnen gedurende 5-dagen therapie, maar ik dan wellicht mijn behandelovereenkomst zal moeten opsturen.

Hoeveel inkomsten ik de komende weken zal ontvangen is daarom een beetje onzeker en onduidelijk. Maar ik kan gedurende ziektewet in ieder geval uitgaan van 70% van mijn laatste verdiende loon (ik ga vooralsnog vanuit dat dan gewoon is van mijn loon van mijn weken van 32 uur).. Daarvan kan ik dan in ieder geval mijn huur, boodschappen en andere vaste lasten blijven voldoen, En daarnaast een beetje sparen, al zal de komende weken een overbrugperiode worden, omdat alles nog gecontroleerd moet worden en de uren dus ook pas later worden uitbetaald, ik zal dus even wat zuiniger aan moeten doen. Een voetbalwedstrijd, drie concerten, 2 verjaardagen en stapavonden die op het programma staan zijn daarom niet helemaal verstandig, maar ergens zit ik er wel al aan vast.

Naast al dit bureaucratische geneuzel en extra administratie is het werkinhoudelijk ook al een tijdje minder. Ik weet gewoon niet hoe lang ik nog blijf, dus belangrijke klussen en taken heb ik al niet meer. Alleen structurele dingen die makkelijk kunnen worden overgedragen en die doorlopen staan tegenwoordig nog op mijn lijstje. Dit betekent weinig overleggen en veel uitvoering achter mijn computer. Terwijl ik levendig meepraten tijdens overleggen vaak leuker en interessanter vindt. Mijn werk was al een tijd lang vol met weinig verantwoordelijke taken en als ik uit Lunteren terugkom wil ik in ieder geval een baan met meer verantwoordelijkheden. Ik ben echter bang dat dat door het stigma van de therapie van mij moeilijk vinden wordt en dat ik dat bij mijn huidige werkgever niet kan vinden.

Op mijn huidige werk is de plaatsingsprocedure nog in volle gang en hoorde ik vandaag weer berichten over dat alle vaste medewerkers in dienst ook nog een mooie transitievergoeding krijgen, omdat ze van de gemeente zijn overgegaan naar de MGR Rijk van Nijmegen. Het is een onwerkelijk contrast met mijn toekomst, waar ik nu dagelijks mee geconfronteerd wordt. Ik ben benieuwd wie er volgend jaar als ik terug kom allemaal nog in dienst zijn, wie ik nog ken, wat er van de tijdelijke medewerkers kan overblijven en waar ik zelf geplaatst kan worden en of ik dat wil. Ik twijfel ook wat ik op mijn CV zet, een lege ruimte of laat ik het doorlopen, alsof ik nooit in dagbehandeling ben geweest. Of maak ik er juist mijn kracht van, zoals ik dat ook probeer op linkedin en in mijn blog. Als toekomstige werkgevers mij googlen zullen ze het toch vinden, ik ben echter bang dat ze dan te veel mijn kwetsbaarheden zien en te weinig mijn kwaliteiten, die als ik eenmaal ben hersteld ben, nog meer tot uiting kunnen komen.

Kortom, het wordt nog een beetje doorploeteren en langzaam verander ik van een medewerker in dienst, naar een oproepkracht, naar een werkloze patiënt/cliënt. Het begint langzaam door te dringen, vooral omdat morgen niet de wekker staat voor werk, maar voor een meeloopmiddag in Lunteren…