Dit is geen verhaal over een gokverslaving. Geen verhaal over drugs. Het is gewoon het verhaal van kosten die ik nou eenmaal per ongelukkige samenloop van omstandigheden heb moeten maken. Het is een beetje terugkerend in mijn leven. Het ging al niet zo goed, zorgkosten rijzen vanwege mijn psychische gezondheid al de pan uit, en ik heb het idee dat zorgverzekeraars er alles aan doen om je er als burger niets ervan te laten begrijpen. In ieder geval kwam daar afgelopen avond weer een frustratie bij voor een typefout op een ticket in de naam, waarop ik al was gewezen, maar waar wijziging lekker moeizaam is gegaan, waardoor ik nu alsnog met een rekening van 110 euro zit. Het past weer lekker in een reeks van fijne kosten

Rijbewijs (€5000)

Ik ken niemand anders die al meer dan 5000 euro aan het behalen hiervan heeft besteed en hem nog steeds niet heeft. Ik heb het inmiddels opgegeven en er staat nog 200 euro uit bij mijn rijschool en 200 euro van cbr aan het examen dat ik nooit heb gedaan. En nu na 10 maanden zonder rijden, mag ik waarschijnlijk weer helemaal opnieuw beginnen. Vele anderen hebben dit nog niet eens betaald voor inclusief motorrijbewijs of hebben hierbij een auto kunnen kopen. Voor mij mocht dit helaas niet zo zijn. Benieuwd hoe hoog de kosten zullen oplopen, mocht ik dit papiertje ooit toch nog halen.

Dronken fietstochtjes (€600)

Ik ben wel eens ongelukkig gevallen met dronken fietstochtjes. Het vaakst op een geleende fiets van mijn ouders. Hier heb ik 2 x 250 euro ongeveer voor mogen neerleggen. Dat tikt lekker aan, zo’n avondje stappen. Ze zeggen dat je er later om lacht, maar ik zag het alleen maar als typisch voor een reeks in mijn leven. Jups eigen schuld, al viel er ook een keer iemand voor me, kon ik die nooit meer ontwijken. Hij niets aan zijn fiets, ik 250 euro. Het zegt genoeg over hoe ik mijn loon toch altijd weer fijn mag besteden. Daarnaast kreeg ik er toch altijd wel fijne toezeggingen bij over “Hoe krijg je dat nou weer voor elkaar” en “wanneer leer je nou eens verantwoordelijkheid”.

Broekzakbellen op de boot naar Zweden (€80)

Het gebeurde lekker vroeg en de Zweedse wind blies de gehele voicemail van verschillende mensen vol. Op open water op zee was dat geloof ik iets van €5 per minuut en dus heb ik nog geluk gehad dat het maar 80 euro was uiteindelijk, maar het was voor mij wel weer een nieuwe teleurstelling in mijn hoofd, en een kras op mijn vakantie.

Typefout op ticket (€110)

De vliegreis naar Manchester dit weekend. In een labiele periode eindelijk weer een hele goede vriend opzoeken, voordat ik in fulltime dagbehandeling ga. Het is typisch dat het mij dan vervolgens 110 euro gaat kosten, omdat Thonas Pruijsen op mijn ticket staat. Ik had het gewijzigd, maar schijnbaar niet op de juiste manier, dus de enige manier waarop ik nu nog mag vliegen is met de betaling van 110 euro. Ik twijfel nog of ik moet gaan. Het is meer dan mijn ticket en ik ben al zo arm, en ik ben ook bang dat ik toch niet van dit weekendje weg kan genieten momenteel. Het is moeilijk, maar misschien ga ik wel gewoon niet. Maar betaal ik die 110 euro wel. Ach, het is veelzeggend in mijn leven. De vorige keer was ik al vergeten in te checken en kostte het mij €45 op vliegveld. The struggle is real and continues.

Depressief zijn, persoonlijkheidsstoornissen hebben en onderzoeken naar PDS (€400 p jaar)

Je ongelofelijk nutteloos voelen, jezelf verschrikkelijk haten, je onbegrepen voelen in de wereld. Het is al heel zwaar om daar mee te leven. Maar het is helemaal fijn om dan ook nog een rekening daarvoor te krijgen. Naast het ongelofelijke schuldgevoel wat je krijgt van de maatschappij door berichten als “Depressieve mensen kosten de maatschappij miljarden”, betaal je er ook nog gemiddeld €400 per jaar voor. Hier reken ik dan onder de kosten van je eigen risico met therapie, de medicijnen en enkele dingen daarvan die je niet vergoed krijgt. Ook voor mijn PDS genoeg dingen geprobeerd, die wel of maar deels vergoed worden. Ja, je zorgverzekering voor al die jaren voor niets betalen is ook kut, maar je eigen risico ieder jaar volledig is ook geen pretje.

Vergeten bonnetjes / declaraties vrijwilligerswerk (€100)

Hoewel ik rekeningen best prima bijhoud en niet vaak aanmaningen krijg, ben ik wel slordig met het indienen van declaraties. ik vergeet vaak bonnetjes, of denk eraan als het boekjaar alweer voorbij is en het niet meer mogelijk is. Dat betekent dat vrijwilligerswerk vaak voor mij werk is geweest wat geld kostte dan dat het geld opleverde. Eigen schuld, maar ja, wel de keiharde waarheid, ook al is het maar €100 in totaal geweest.

Afspraken niet komen opdagen (€250)

Dit zijn ergens kosten geweest die ik reken bij mijn depressie, al zet ik ze toch maar los. DIt is van te depressief voor mijn therapeute (€67,50), tot te angstig voor de tandarts (€20 p. keer) tot de kapper gewoon vergeten (€25). Bij elkaar kom ik dan op een bedrag van rond de €250, al kan het als ik mijn hele leven terugkijk nog wel eens veel hoger zijn.

Lekke banden en overige fietsreparaties (€150)

Ik ben zo onhandig dat ik voor een lekke band naar de fietsenmaker ga. En meestal zijn die net als garages, dat ze dan zoveel euvel vinden dat je er weer veel armer vandaan komt. Dit geldt dus ook voor fietsen en ik heb al rare dingen meegemaakt. Tassen tussen je spaken, remkabel opeens los en die je hele wiel laat blokkeren, noem het maar op. Dit bedrag kan bij nader inzien nog wel eens veel hoger liggen..

Niet werkende creditcard in Amerika (€100)

Ken je die grap van drie vrienden die in USA een auto huurde, maar deze nooit kregen en dat uiteindelijk dit tot het boeken van bussen leidde etc. Dit was ook een lompe grap, en kwam door borg die nog niet terug was gestort op een creditcard en dat er maar 1 persoon was met rijbewijs en dat die de auto wel mee moest nemen. Het was op een stortregen dag in New York, een klein smetje, op toch wel een vette reis. Maar ook wederom weer onnodige kosten.

Telefoon kwijt in dronken bui (€250)

Dit is de grap over de dronken Thomas die 3 uur vermist was in Brussel, geen idee meer heeft wat er toen was gebeurd, alleen zonder telefoon weer weder gekeerd. Het was een lease Toestel en zorgde voor een hoge rekening bij Hi, als dat het tot onzinnige andere kosten leidde. Die dronken buien van mij hebben toch al veel gekost, en veel heb ik er schijnbaar ook steeds niet van geleerd.

Telefoonreparaties (€100)

Dan liet ik hem per ongeluk vallen, dan was de lader opeens kapot of dan deed die het niet meer. Vast ook te maken met de verslaving en het overmatige gebruik, maar nee ik en telefoons is nooit heel erg gelukkig huwelijk geweest. En toch blijf ik er vergroeid aan.

Lang studeren tov nominaal (€5000)

Deze zet ik toch maar bij mijn lijstje. 7,5 jaar gedaan over een studie die in 4 jaar had gekund. Natuurlijk doet bij niemand dit nominaal, maar er bijna twee keer zolang over doen is natuurlijk ook wel knap. Het heeft mij veel geld gekost, al mag ik mijn ouders nog erg dankbaar zijn dat ze best coulant zijn geweest. Het had vast te maken met de worsteling met mijzelf, maar toch is het ook opnieuw geld dat over de balk is gesmeten.

En nu vergeet ik nog alle andere dingen die ik kwijt ben geraakt, stomme boetes, stomme rekeningen, stomme tickets van concerten die ik uiteindelijk vermeed, sportwedstrijden die ik betaalde waar ik niet aan deelnam, de contributie van competities waar ik niet aan deelnam. Nee het gaat nog om een veel groter bedrag dan hierboven beschreven. Er zijn echt duizenden euro’s verbrast. Een jaar op reis had gewoon gekund van alles uit deze blog. Zoals alles in mijn leven, vergeten en door, maar bij weer een nieuw puntje op het lijstje kan het soms moeilijk zijn om te beseffen waar je het allemaal voor doet, als je hard verdiende loon toch gelijk daarheen gaat, of vanaf binnenkort je uitkering…