Alweer een nieuwe week voorbij, dus tijd voor een nieuwe whoop, whoop, poeh, poeh! Iets later op de zondagavond dan jullie gewend zijn, maar dat komt vooral doordat deze zondag bommetje vol zat. Tijd dus om jullie eens bij te praten over het weekend en om mede te delen wat ik deze week nog meer allemaal beleefde…
De Poeh, poeh van afgelopen week heb ik jullie al wel mee laten beleven. Een systeemtherapie gesprek, de bevestiging van 5 dagen van mijn huidige therapeute, nog geen verdere bevestiging over het aantal dagen en traject van hoofdbehandelaar in Lunteren, en wat critici op mijn blog, wat mij zwaar viel. Maar waar ik mij vorig weekend hiermee helemaal uit het veld liet slaan, was dat deze week een stuk minder. Ik ondernam nog van alles, en daarom was de whoop, whoop ook weer eens te vinden.
Allereerst ontstonden er allemaal spontane plannen met vrienden. Waar ik nog al eens heel kritisch kan zijn over mijn vrienden, zijn ze natuurlijk ook allemaal één voor één schatten. En deze week stonden er veel voor mij klaar. Ze kwamen spontaan langs, of boden toen ik het zwaar had een schouder aan of gewoon een gezellig etentje, avondje op de bank of gewoon een goed gesprek. Vier avonden had ik daardoor deze week echt super gezelschap van hele lieve vrienden, ik was daar erg dankbaar voor en hoop dat het gedurende Lunteren ook vaak zo fijn kan zijn.
Daarnaast bleef ik niet eens lui op de bank thuis hangen, maar wist ik dat het tijd was om Feyenoord naar een overwinning te schreeuwen in de kuip, ze hadden mijn support nu hard nodig. Mijn vader had een kaartje cadeau gedaan met kerst, dus hoopvol reisde we vandaag af naar de kuip. De meesten zullen inmiddels wel hebben meegekregen dat dit meer een poeh, poeh was. Na al vele belabberde jaren, gaat het opnieuw helemaal fout. Ondanks dat een goal onterecht werd afgekeurd, was het gewoon ook te belabberd spel en verdiende Feyenoord niet veel meer. De beker moet redding brengen, maar er is om eerlijk te zijn weinig hoop.
Tevens was ik voor een voorlichting op een voetbalclub bijeen bij een grote voetbalvereniging in Nijmegen en was het mooi om dit mee te maken en om een gesprek te horen van bestuurders, leiders, trainers over het omgaan met verschillen en anders zijn binnen een team. In het verlengde hiervan sta ik zelf morgen aan het roer om in Nijmegen clubs te vertellen over deze scholing en het aanbod van Alliantie Gelijkspelen, in samenwerking met NOC*NSF en waarin ik vertegenwoordigd ben namens de John Blankesteijn Foundation. Morgenavond is best spannend, maar misschien moet ik er wel gewoon vertrouwen in hebben dat ik dit goed ga doen.
Morgen is echter niet alleen spannend vanwege de presentatie (aan tafel in 20/30 minuten over bovenstaande vertellen), maar juist ook vanwege een nieuwe therapie afspraak en de afspraak met mijn leidinggevenden. Deze praat ik bij over hoe het met mij gaat, of ik al meer weet over Lunteren, over mogelijke overdrachten voor mijn afscheid en over andere relevante zaken omtrent mij en mijn psychische kwetsbaarheid en de invloed op werk hierop. Goed dat we regelmatig deze gesprekken hebben, maar ergens ook altijd weer confronterend. Daarnaast ben ik al niet heel erg fan van de maandagmorgen, en begint die weer eens met een therapieafspraak die over pijnlijk en moeilijke dingen van afgelopen week zal gaan. Kortom, de maandag zal vast poeh, poeh worden.
Gelukkig is daar de afleiding van social media. En ik weet dat iedereen dat juist vaak negatief opvat, en dat ik er misschien te vaak opzit, maar ik merkte dit weekend er ook de voordelen van. Zo sprak ik vandaag met iemand af die ik via twitter heb leren kennen en merkte ik eigenlijk dat dat helemaal niet zo heel eng was, en was gezellig wat eten en drinken gewoon heel erg leuk. Ik kon mijzelf even focussen om er niet te bang voor te zijn en luisterde gewoon goed naar mijzelf en het was gewoon een gezellig praatje, soms even allebei op de telefoon en gewoon leuk. Mensen meeten met wie het al online klikt moet ik misschien nog eens vaker doen.
Daarnaast waren er deze week natuurlijk nog wel andere spaarzame poeh poeh momentjes, zoals portemonnee vergeten met boodschappen, teruggegaan maar toen pinpas die niet in portemonnee zat, een bloempot omstoten van de winkel, vergeten in te checken in de trein bij de ns, weer eens te depressief zijn om voor 10.00 op het werk te komen, vaak niet de puf hebben om te koken, het CBR dat mij weer eens lastig viel en helemaal niet kunnen sporten. Maar gelukkig kon ik daar nog wel whoop, whoop tegenover zetten door fijn contact en mooie blogs van medebloggers, door lieve berichtjes van onverwachte personen voor sterkte en succes voor het systeemgesprek, lieve positieve woorden van mijn ouders over mijn blog, mijzelf beloond met het boeken van een citytrip naar een hele goede vriend in Manchester en genoeg inspiratie om met mijzelf aan de slag te gaan en nog wat vette dingen te doen.
En tenslotte is de grootste Whoop, whoop: mijn blog. Dit was de beste week op mijn blog ooit (qua bezoekers en bezichtigingen) en ook Januari 2016 was de beste maand ooit. Ik ben hier best trots op, en ik zie wel of ik de kracht en inspiratie nog kan vinden om de komende maanden te schrijven. Maar mijzelf kennende zeker. Poeh, poeh; Januari, je was opnieuw dus weer verschrikkelijk moeilijk, maar whoop, whoop, wat fijn dat er ook zeker weer whoop, whoop momentjes waren :).
