Het is 2016! Hoewel ik natuurlijk gisteren al deze blog wilde schrijven, was ik echt door brakheid tot heel weinig in staat. Dat zegt dus: 2016 is goed begonnen! Ik had een goede nacht en op 1 januari heb ik vrijwel alle mensen om wie ik geef, die ik een warm hart toedraag en waarvan ik hoop ze te zien in 2016 een persoonlijke nieuwjaars wens gestuurd. Op wat familie en collega’s na. Maar collega’s zie ik nog de komende dagen en doe ik het in het echt en familie (ooms en tantes etc.) stuur ik misschien nog wel een keer iets. Mocht ik jou over hebben geslagen en je toch vinden dat je erg tot mijn naaste omgeving behoort, mijn welgemeende excuses dan, maar ik heb erg het idee dat ik aan zo’n beetje iedereen wel heb gedacht.

Ik word eigenlijk altijd heel sentimenteel tegen het einde van het jaar. Heel het jaar spookt dan weer om mij heen, ik denk aan wat iedereen heeft meegemaakt, en alle lieve mensen om mij heen. Het is daarom dat ik al die mensen graag een warme, lieve groet stuur en ze het beste wens. Het behoort volgens mij ook wel bij een eigenschap die ik graag koester; mijn attentheid. En zo typte ik gisteren lekker heerlijk op mijn mobieltje allemaal lieve wensen en schoten er steeds nieuwe mensen door mijn hoofd waarvan ik wel warmte voel en die iets voor mij betekenen. Het leverde weer een hoop hele lieve, mooie berichtjes terug op, waardoor ik het 2016 lekker positief ben begonnen. Vanavond proost ik met mijn beste vrienden op het nieuwe jaar, zodat ik met veel warmte om mij heen het jaar weer goed ga beginnen.

Het begon eigenlijk ook gewoon heel fijn bij een vet feestje in Amsterdam. Oudjaarsdag is er nog geklust door mijn vader en ik moet zeggen dat ik nu echt heel blij ben met mijn huisje. Na het dagje klussen nog lekker mijn traditionele jaaroverzicht in dichtvorm geschreven, waardoor ik met een goed gevoel naar Amsterdam afreisde om daar met een hele goede vriend een fijne nacht te beleven. We liepen eerst een stukje door Amsterdam, aten in de koud, keken naar mensen en vuurwerk en zagen om 12 uur bij het Nationale aftelmoment ook heel mooi vuurwerk. Daarna appte ik enkele beste vrienden die er nu niet bij waren en ging door naar Studio 80, waar ik en die goede vriend op lekkere techno/elektronische beats in studio 80 de nacht doorhaalde.

Vette muziek, lekkere drankjes en mooie mensen, ik vermaakte mij wel deze avond. En zo gingen we rond 6-en weer terug met de trein, om pas om 9 uur aan te komen in Nijmegen. De vriend waarmee ik was moest terug naar Ede en ik moest terug naar Nijmegen. Op Utrecht moesten we een uur wachten. Terwijl die vriend van me een dutje deed op de bankjes, samen met alle andere uitbrakkers van uitgaan na oud en nieuw, liep ik een rondje door het station en door Hoog Catherijne. Hier kwam ik een man tegen, waarvan ik al in de verte zag dat die erg dronken was. Hij liep zwalkend heen en weer. Toen die vlakbij was kwam die opeens recht op mij af lopen, ik schrok hier wel een beetje van met mijn dronken hoofd. Hij trok zijn been omhoog en zei met een buitenlands accent: “Zal ik je eens schoppen?“, althans dat is wat mijn hersenen er van maakte. Terwijl die in schoppende beweging inzette, schrok ik mij de pleuris en sloeg de kleine paniek in. De beweging hield echter snel op en hij begon te lachen. Ik zei “Doe eens normaal joh”, terwijl die dronken verder liep en niet meer bij kwam van zijn “geniale grap”.

Er liepen wat mensen voorbij die er geen aandacht aan schonken. Ik zelf liep toen de man ver uit het zicht was snel terug naar de stationshal. Ik twijfelde nog of ik het moest gaan melden bij de politie die nog op het station stond, of dat ik het er maar bij moest laten. Ik besloot voor dat laatste en liep naar die goede vriend op het bankje. Hij reageerde ook redelijk verbolgen en het werd toen tijd om ons naar het perron te begeven. Hier gingen wij zitten in de trein, lekker languit in een vierzits. Opeens kwam de man die mij soort van had bedreigd en geschopt ook de coupe binnen en ik schrok gelijk. Tot overmaat van ramp ging die ook nog in de vierzits naast ons zitten, samen met een maat die bij hem was. Ik appte aan mijn vriend dat ik dit een beetje naar vond, maar besloot toch maar te blijven zitten.

In Ede stapte mijn vriend uit en zat ik nog alleen naast hen. Ik dacht in eerste instantie dat ik mijzelf wel ging verplaatsen, maar besloot te blijven zitten. Er gebeurde weinig meer tot Nijmegen. Alleen veel buitenlands gebrabbel en ze liepen tussen Arnhem en Nijmegen veel heen en weer in de trein, wat mij wel een beetje zenuwachtig maakte. Maar gelukkig was daar Nijmegen toen en was er mijn bed. Misschien moet ik het als een metafoor gaan zien voor het komende jaar. Ik bleef zitten en liep niet weg, ik ging mijn angst aan. En zo ben ik zo bang voor Lunteren en voor veel andere dingen, maar ga ik er niet meer voor weglopen. Ik ga het aan!

Ik gun dat jullie ook allemaal komend jaar. Minder angst, kleine stapjes in de goede richting en dat je in goede gezondheid kan genieten van het goede en het minder fijne doorstaat met voldoende compassie en met meer liefde aan je zijde. Ik blijf er in ieder geval over bloggen, heb het goed mooie mensen! Lets Enjoy 2016!

P.s. De foto ben ik net na 12-en bij het Nationale aftelmoment in Amsterdam. Op de achtergrond zou je het vuurwerk moeten zien, maar dat mislukte een beetje ;).