Mijn vaste afsluiting van mijn (blog)week, deze week hoorde ik dat.. is weer terug! Het is alweer maanden geleden dat ik dit deed, maar ja ik blijf nou eenmaal vooral impulsief bloggen en de afgelopen weken was er genoeg over andere dingen te bloggen. Maar ter samenvatting van mijn week is het wel weer de bedoeling dat dit onderdeel natuurlijk terugkomt. Hopelijk kan ik die discipline, afspraak met mijzelf weer in het vervolg behouden. Maar bij deze dus weer een blog over wat ik afgelopen week (weken) allemaal hoorde..

Allereerst hoorde ik in een gesprek met mijn leidinggevende dat ze het nu heel erg aan mij merkte dat ik last had van mijn psychische klachten en dat ik iets niet gemakkelijk naast mij neer kon leggen, en dat ze het daarom echt goed en belangrijk vonden dat ik nu naar Lunteren ging. Ergens veel te confronterend om te horen op mijn werk, maar evenwel ook weer heel erg logisch en te verklaren. Ik was mijzelf gewoon niet afgelopen week. Zo weinig onproductiviteit, zo weinig kwam uit mijn handen. Te veel moeilijke gesprekken en confrontaties en het feit dat dat ook zelfs zichtbaar is op werk is de pijnlijke waarheid. Heel soms wil ik nog de waarheid ontkennen en doen alsof er niets aan de hand is, maar afgelopen week laat opnieuw zien dat mijn leidinggevende groot gelijk hebben. Ik moet die confrontatie nu aangaan, er is geen ontsnappen meer aan. Ik hoop dat ik ergens de kracht, lef en moed voor heb.

Tevens hoorde ik ergens in de afgelopen weken het verhaal over iemand die al sinds midden jaren ’80 ergens op de loonlijst staat en steeds netjes zijn loon krijgt, maar al meer dan 25 jaar niet is komen opdagen. Ik vond het een mooi verhaal, maar zo alom vragende blijken er wel veel meer van dergelijke verhalen te bestaan. In principe verwacht je dat een leidinggevende wel ingrijpt of het merkt, maar ik moet zeggen dat bij ons op het werk er ook niet altijd overzichtelijk is, door vakanties, vrije dagen, maar ook afspraken buiten de deur of op meerdere locaties. Maar 25 jaar is natuurlijk wel heel bond. Wel een goed verhaal op verjaardagen, maar ik hoop dat de meeste p&o afdelingen de personeelslijsten wel beter in orde hebben.

Ik hoorde tevens van mijn dokter, als het goed is heb je dan nog antidepressiva tot die datum. Ik wist echter zeker dat ik nog veel meer had, en ben er ook van overtuigd dat ik niets heb overgeslagen. Het verbaasde mij dat dit zo slecht is bijgehouden. Zeker met antidepressiva en de klachten die ik ook ervaar, wat voor gekke gedachtes zou ik wel niet kunnen hebben als ik nu dus best makkelijk al nieuwe pillen kan krijgen en dus een grote overdosis heb. Ik heb geen idee op wiens fout dit berust, maar laat wel wezen dat het eigenlijk niet heel moeilijk zou moeten zijn hoeveel pillen er zijn uitgeschreven om dat bij te houden. In ieder geval, hoop ik dat dit ook een incident was en dat dit in vervolg beter wordt bijgehouden.

Ik hoorde deze week van mensen dat zij er over nadachten om Homoseksuele asielzoekers in huis te nemen, omdat deze niet veilig waren en werden gediscrimineerd binnen de asielzoekerscentra. Ik weet dat dit tegen de wet is en het verbaasd mij ergens dat mensen dit willen doen. Ik snap het natuurlijk ook, want ik vind het verschrikkelijk dat deze mensen op de vlucht niets eens hunzelf kunnen zijn in dit land. Ik vind dan ook dat er snel safe houses moeten komen, al ben ik eigenlijk meer voorstander van dat deze veilig tussen de overige vluchtelingen kunnen opgroeien. Kortom dit stukje tekst laat ook opnieuw zien hoe gecompliceerd deze problematiek is en dat ik zelf ook maar moeilijk een standpunt kan innemen over wat de beste oplossing is.

En deze week hoorde ik tenslotte ook bedankt voor de cadeautjes die ik had gekocht voor collega’s die afscheid namen. Super jammer, maar ik had nog wel leuke dingetjes gekocht voor een aantal collega’s. Naast dat ik deze collega’s, die weg gaan erg ga missen, denk ik dat het contact zonder hen gedurende dagbehandeling ook wel erg lastig is. Het is nu echt noodzaak dat ik echt naar Lunteren ga, maar wat zou ik nog graag iedere dag collega’s horen, want ik merk dat ik met een aantal echt een goede klik heb, en dat het door met hen ouwehoeren soms echt beter met mij gaat. Maar helaas is er voldoende aanleiding, in verband met de concentratie, de labiliteit, de pijnlijke confrontaties en moeilijke momenten op werk, om nu toch deze stap te zetten. In ieder geval was de borrel en het afscheid van de week nog erg prettig en hoop ik dat ik de komende tijd dat nog wel meer zal ervaren.

En verder leuke nieuwe twittervriendjes, enge telefoontjes, Pittige ALV’s, verwijten, onaangename mails en telefoontjes, veel te confronterende en uitgebreide aanmeldingsformulieren voor Lunteren, eerste post in nieuwe huisje, lege dagen en avonden, blije snapchat gesprekken en foto’s, moeilijke keuzemomenten, appjes van vrienden ver weg die ik erg mis en een ongelofelijk bizar (ranzig) verhaal over een ex van iemand. Enfin, genoeg gehoord deze week, er volgen spannende weken, benieuwd wat ik er allemaal in ga horen en meemaken…