Het gaat niet bepaald goed met mij deze week. Het zijn die zelfde indicatoren die ik al eens eerder aangaf. Niet op tijd op werk kunnen komen, totaal geen motivatie hebben om productief te zijn, ziekelijk met telefoon in de hand om aandacht vragen en alles als een Mount Everest zien. Heel even kon ik er gisteren door een borrel en uitje op een boot eraan ontsnappen, maar ik wist ook wel dat dat dat voor heel even was, en dat de ellende vannacht en vandaag wel weer terug zou zijn. De verschrikkelijke woensdag ligt al wel weer even achter mij, de volgende opmerkingen/gebeurtenissen zorgen ervoor dat het voor mijn gevoel een living hell werd:

1. Ik heb gisteren mijn nieuwe contract thuis ontvangen van Driessen (detacheringsbureau waarbij ik in dienst ben en die mij heeft gedetacheerd bij Gemeente Nijmegen/WerkBedrijf Rijk van Nijmegen), jij ook Thomas?

 Het was een opmerking van een collega die dit zo absoluut niet zo bedoelde, maar die misschien juist wel daardoor extra bij mij binnenkwam. Natuurlijk bood ze haar excuses aan, maar toch zorgde het al voor voldoende onrust in mijn hoofd. Het zijn juist die per ongelukkige versprekingen die mij dan zo raken. Natuurlijk irrationeel, en deze persoon die dit zei kon hier ook niets aan doen. Maar het was ergens gewoon de bevestiging dat alle dingen voor anderen doorgaan en voor mij een erg zware, onzekere periode te wachten staat. Dit was gewoon even een opmerking als “dat gaat net zo automatisch als autorijden” van mijn therapeute pas, waar en gelijk voor zo velen, maar zo pijnlijk en moeilijk voor mij, vooral als het onbedoeld wordt gezegd, omdat het voor anderen een zo’n normale vraag/opmerking is.

2. Vindt jij het goed als ik dan beslis of en waarbij ik je indeel voor de competitie volgend jaar? & daarna: “ en ik wil dan dat je vrede hebt met wat ik beslis.”

 Naast de definitieve keuze voor de dagbehandeling had ik nog een aantal keuzes deze week te maken, die ik erg moeilijk vind, omdat ik gewoon niet weet hoe het de komende maanden/jaar zal gaan. Wil/kan ik competitie spelen in het volgende seizoen? Kan ik dat aan naast dagbehandeling? Is het verstandig als elke nederlaag zo negatief kan doorwerken, maar het anderzijds ook wel een leuke hobby blijft? Het zijn te moeilijke vragen momenteel die ik niet kan beantwoorden. Het probleem blijft echter dat deze week besloten moet worden voor de teamindeling of ik competitie wil spelen, en dat hier ook kosten aan verbonden zijn. Uiteindelijk moest ik het met bovenstaande vraag/opmerking doen, omdat ik deze beslissing niet kan maken momenteel. Hij moet alleen gemaakt worden, ik kan deze druk alleen niet aan. Of ik vrijdags, wanneer ik competitie speel, bijvoorbeeld dagbehandeling heb, hangt hier ook vanaf.

     3. Ik zet je nu misschien een beetje voor het blok, maar moeten we ook een kaartje voor jou voor het ESF bestellen?

 Deze sluit eigenlijk aan bij bovenstaande keuze voor het al dan wel of niet competitie spelen. Makkelijke keuzes als je weet ik studeer nu een jaar in het buitenland, of ik studeer nu een jaar hier en heb meestal wel ruimte op vrijdagavond. Voor mij is het niet zo duidelijk. Het aantal dagen, welke dagen dagbehandeling spelen hierbij allemaal al een rol. En dat geldt ook voor het uitje / trip naar het Songfestival in Stockholm. Ergens was er dus het plan om hier met vier vrienden heen te gaan, maar ik weet helemaal niet of ik op vakantie kan als ik in de dagbehandeling zit en of ik dat dan trek. Deze week ging de kaartverkoop los, dus moest ik ook hiervoor een beslissing maken. Ook wederom op woensdag, dit kon ik wederom niet, waardoor ik de beslissing voor mij liet maken. Uiteindelijk zijn er vier kaartjes besteld, wat ik wel begreep, omdat er te veel onzekerheid was voor mij. Misschien dat in de volgende rondes nog wat wordt geprobeerd voor mij, maar ik leg mij langzaam er bij neer dat het komend jaar alle aandacht zal gaan naar mijn herstel, en dat het daarna vooral weer tijd wordt voor leuke dingen, als ik er ook meer van kan genieten.

      4. Was het een opluchting / last van je schouders?

Ik gaf in mijn vorige blog ook al aan dat deze vraag mij veelvuldig werd gesteld en maakte daarbij een vergelijking die veel mensen irriteerde/in het verkeerde keelgat schoot. In ieder geval probeerde ik te zeggen dat er absoluut nog geen sprake was van opluchting, maar dat juist het aantal beren werd vergroot. Toch snapte ik deze vraag ook wel weer, want ik zat al enige tijd tegen deze keuze aan te hikken. Echter nieuwe vragenlijsten, weer je verhaal doen, zaken regelen voor werk, nog steeds dingen voor verhuizing die openstaan, en alle onzekerheid voor de gevolgen als de angst voor alles wat komen gaat maken het niet bepaald dat ik een last van mijn schouders voel vallen. De kogel is door de kerk, dus ergens is de eerste beer gepasseerd, dus ik snap de vraag, maar vele beren en een hoge stapel op mijn schouders zijn helaas nog steeds aanwezig. Plus de confrontatie de hele dag met deze beslissing, is logisch door mijn openheid, maar maakt het er soms ook niet makkelijker op.

5. Je zet mij veel te zwart neer in je blog. Dat pik ik niet, dat houd ik in de gaten. Anders gaat dat gevolgen hebben / ga ik stappen ondernemen.

 Ik twijfelde of ik deze opmerking moest opnemen in mijn blog, omdat er wellicht dan weer een nieuw telefoontje komt met consequenties. Ik kon de opmerking ergens plaatsen, als er negatieve dingen staan op mijn blog over iets/iemand dan ziet die persoon liever dat ik zelf naar die persoon kom, dan dat ik het deel op social media of op mijn blog. Ik snap dat, ik kan daar best mijn excuses voor aanbieden en wil er in het vervolg best op letten. Om echter voor mijn gevoel “een dreigende toon” tegen mij te hebben, dat ik in de gaten wordt gehouden en dat dat consequenties zal kunnen hebben zorgde voor erg veel negativiteit in mijn hoofd. Ik vind het belangrijk om te wijzen op onderstaande noot. Ook de perceptie van de dreigende toon heeft ongetwijfeld te maken met mijn psychische klachten en dat ik daardoor gevoelig, kwetsbaar ben, en moeilijk deze discussies kan voeren momenteel . Ik zet daarom niet bij wie deze opmerking heeft gemaakt en hoop dat we in de toekomst gewoon door 1 deur kunnen. Gezien ik niet aan censuur doe op mijn blog, vond ik het belangrijk om deze opmerking ook toe te voegen. Vooral omdat het erg veel invloed op mij had de afgelopen dagen. Maar ik heb geloof ik verder wel deze opmerking volledig geanonimiseerd, en voor mij is het nu verder ook uit de lucht.