Daar lig ik dan met mijn beentjes omhoog. Vandaag was het zover: de zevenheuvelenloop en ik heb de finish gehaald. Met ruim €400 opgehaald voor Fonds Psychische Gezondheid. Daarvoor wil ik jullie bij deze hartelijk danken. Het ging zeker niet vanzelf vandaag en daarom ben ik meer dan ooit Trots op deze prestatie..
Allereerst om mijn tijd 1.17.51. Ja maar liefst 13 minuten langzamer dan vorig jaar, maar ik had in de afgelopen 2,5 maand dan ook maar 1x 6.5km gelopen en verder alleen maar depressief op de bank gezeten. In de voorbereiding de damloop overgeslagen, ook al had ik mij daar wel voor ingeschreven en op internet 2 uur in de wachtrij gestaan. Mijn maag en darmen wilde ook niet meewerken vandaag en eigenlijk waren alle omstandigheden ernaar om vandaag uit te vallen. Ik startte vrij vooraan en dacht daardoor dat ik er relatief lang over kon doen en dat ik het daarom wel zou halen. Na 5/6km sloop alleen de wanhoop in mij.
Ik dacht dat ik het echt niet ging halen. Het opboeren van mijn eten van vanmorgen, het langzaam last krijgen van mijn kuiten en knieen, de vrouwen met kort pittige kapsels die mij inhaalde en de mannen met bierbuiken die mij zelfs passeerde. Vanaf kilometer 6 was het al zwoegen en heb ik zelfs stukjes moeten wandelen. Ik vind eigenlijk ook zelf dat iedere loop langzamer dan 12 km/h niet echt mee telt, ik noem het dan ook meer wandelen in laats van rennen. Maar ongetraind deze tijd, met een aantal keer wandelen tussendoor geeft toch aan dat ik wel over een bepaalde basisconditie beschik.
Toch stapte ik niet uit de loop, vooral doordat ik redelijk wat geld had opgehaald, en ik vond dat ik daaraan verplicht was om door te zetten. Ik deed het om dat geld echt waard te zijn en om mijzelf te overwinnen. Ik zag het als een metafoor voor hoe ik doorzet in therapie en om beter te worden. Mede door mijn openheid dit jaar en de mail die ik van de week stuurde en de blog die nu al 600 keer is gelezen en ook redelijk viral gaat op linkedin, kon ik dit geld ophalen en voelde ik meer begrip en ondersteuning.
Toch laat ook vandaag weer zien dat de weg nog lang is, zowel in herstel van de loop (spierpijn!!) als in herstel van mijzelf. De labiliteit is nog altijd daar, maar ik ben wel dankbaar dat ik vandaag heb kunnen lopen. Sportief bezig zijn blijft van groot belang voor mijzelf. Ondanks de struggles in mijn hoofd bij het wandelen, bij het doorkomen van de veel langzamere tijden, bij iedereen die mij inhaalde, ik kraande mij er stevig tegen en heb het doorstaan. Ondanks de wind, het slechte weer en mijn gedachtes, ik overleefde het en ging juichend over de finish. Ik deed qua tijd een stapje terug en zal dat met intensievere behandeling en veel andere keuzes al eerder dit jaar meer doen in dingen, maar ik weet wel dat ik dat doe om er ooit twee vooruit te kunnen zetten. Mijn dank is groot voor jullie bijdrage daaraan en dat ik dat met jullie mag doen. Storten voor het mooie Project van het voorkomen van Psychische klachten bij jongeren (www.eerderisbeter.nl) kan nog steeds via www.justgiving.nl/tommie345. Ook als je denkt eerst zien, dan geloven, kan dat nu dus, want ik heb hem echt uitgelopen! Want mijn herstel van deze loop, maar vooral van mijn psychische leed en persoonlijkheidsproblematiek is ook nog eerst zien en dan geloven, maar ik weet wel dat ik daarvoor net als in de loop, vele kleine stapjes aan het zetten ben.
Sportief was het een topweekend, dat is een feit
Vrijdag won ik er drie in de tafeltenniscompetitie, en vandaag een best ok tijd.
Verder een didactische dag over de dag van gespreksleider voor het JBF
In gesprek gaan met sportverenigingen over LHBT vereist heel wat lef
Maar het is een onderwerp naar mijn hart,
Genoeg drijfveer daarvoor, net als voor 7HL, volgend jaar zeker opnieuw aan de start
Verder helaas was mijn hoofd nog onrustig en zei ik een feestje af
Ergens niet te begrijpen en was het misschien laf.
Maar ja psychisch leed is soms moeilijk uit te leggen,
Het is daarom dat ik vandaag liep, en ik dat hier in mijn blog probeer te zeggen
Maar het licht gaat nu langzaam uit, te slaap slaat toe,
We gaan er komende week weer het beste van maken, ik weet alleen nog niet hoe..
Hahaha, ik moest toch wel even lachen om het stukje met mannen met bierbuiken en vrouwen met korte kapsels die je inhaalde. Juist dán vind ik het werkelijk te gek dat je doorgegaan bent. Echt, respect, Thomas. Je hebt het gedaan. Niet alleen voor het fonds, niet alleen voor je sponsoren, maar ook voor jezelf. Ik weet dat dat misschien niet zo voelt, maar toch is het zo. Je bent iemand die niet snel opgeeft en al gooi je je frustraties en wanhoop met regelmaat van de klok op twitter of op je blog en weet ik ook niet altijd hoe daarop te reageren, je bent een bikkel en je geeft niet op. Wát anderen ook zeggen, wát anderen er ook van vinden. Gefeliciteerd met deze overwinning op jezelf. X
Super Marion / topwijf! Dank voor je lieve woorden en wat fijn dat je mij toch nog een beetje volgt, ondanks je eigen struggles of de wanhopige uitlaatklep van mij overal. Top :). En ben stiekem ook wel een beetje trots/tevreden over zondag hoor ;).