Op 21 september hakte ik de knoop door: Ik ging in dagbehandeling. Het CWZ had een prima traject waar ik terecht zou kunnen. Helaas is het totaal anders, maar wil ik vandaag toch de knoop doorhakken met mijn therapeute, waar mijn intensievere behandeling ligt. De 6 opties die ik over de mail kreeg van mijn therapeute liggen voor mij op tafel. Ik moest ze rustig doornemen en op mij in laten werken…

Met een verhuizing, drukte op werk, sporten, sociale verplichtingen is het er allemaal niet van gekomen. Ik ben na een presentatie vanmorgen op werk daarom maar naar huis gegaan. Ik was moe, en ik zat in grote spanning, omdat ik nu echt een keuze moet maken. Mede door druk van mijn leidinggevende, die ook druk achter de wachttijd wil zetten. Waar iedereen maandag hoorde dat ze nog een half jaar mochten blijven of wel per 1 januari geen contractverlenging kreeg, was er bij mij een tussenoplossing. Als ik stabiel uit een dagbehandeling of opname kan komen mag ik een contract verwachten, tot die tijd geen contract/ 0-uren contract, dat is allemaal nog afwachten.

De onzekerheid in therapieland duurt me ook al veel te lang en daarom ga ik vanmiddag dus een keuze maken. Ja en dan meld ik mij daar aan, dan gaat mijn werkgever bellen ter verkorting van de wachttijd, dan heb ik daar opnieuw een intake en voordat ik het weet zit ik in een dagbehandeling voor een aantal maanden / is er een opname. En dan kom ik daar zo gelukkig uit, dat ik mijn werk weer heel gemakkelijk oppak en makkelijk rondkom. Bizar scenario dat voor mij is geschreven, met heel wat hiaten en niet kloppende opvolgingen erin, maar toch ziet mijn leidinggevende dit voor zich.

Laat ik maar niet te veel vooruitlopen op bovenstaande dingen, het is immers nog maar 1,5 uur voordat ik weer bij therapie binnenloop en een keuze zal maken. De volgende mogelijkheden heb ik meegekregen:

• Halsteren: Viersprong: Landelijk centrum voor behandeling persoonlijkheidsstoornis: Dit lijkt wel aan te sluiten bij mijn behandelplan, alleen het is heel ver weg. Een dagbehandeling zou lastig zijn ivm vervoer, en een klinische opname zou ik misschien niet voor in aanmerking komen. Toch lijkt deze optie wel het onderzoeken waard, maar ook vrij eng en moeilijk.
• Lunteren: Pro Persona Lunteren: Dit kan ook gaan om een dagbehandeling of om een opname. Het sluit ook redelijk aan bij mijn klachten en het zou me erg kunnen helpen. Ik vind het een nadeel dat ze hierin ook veel met vrienden/familie willen doen, en dat het dichtbij mijn ouders is. Ik weet niet of ik dat allemaal durf en/of kan.
• Venlo: Centrum voor Psychotherapie: Hier gaat het om een klinische opname of een deeltijdbehandeling. Ik ken alleen mogelijk iemand die hier werkt, maar voor de rest lijkt de behandeling redelijk aan te sluiten. Het is ook niet super ver vanaf Nijmegen, dus ook zeker een optie om te onderzoeken.
• Brinkveld Altrecht Zeist: Hier gaat het om een dagbehandeling van 3 dagen in de week. Het lijkt redelijk passend, maar ergens ook weer niet als ik het lees. Ik heb wel een hele goede referentie gelezen over deze optie, maar ik weet nog niet of het heel erg past. Ook moeilijker te bereiken met openbaar vervoer.
• Pro Persona Nijmegen: Dagbehandeling, slechte referenties over gehoord, maar lijkt wel dichtbij. Niet echt specifieke groepen op mijn klachten en lijkt niet ideaal aan te sluiten.
• Psychotherapie Malden: Groepsgerichte therapie 1 keer per week en individuele therapie eens per week (bij huidige behandelaar)

Kortom, genoeg opties, hoe maak ik de keuze? Ik denk ergens dat het bovenstaande op volgorde staat, in de onderste twee (Nijmegen en Malden) zie ik het minste. Bij de bovenste vier zou ik misschien wel een draai kunnen vinden en geloof ik ergens in verbetering. Hoewel het de afgelopen dagen ergens best goed ging en ik het ergens best raar vind dat ik nu echt een keuze moet maken. Toch moet ik mijzelf ook niet voor de gek houden en weet ik dat ik deze keuze nu moet maken. Ik ben benieuwd wat mijn therapeute nog meer kan vertellen over de wachttijden en wat zij voor mij het beste acht. Dan zal de bal verder wel weer gaan rollen. Ik ben bang voor deze KEUZE en alles wat het de komende maanden en de toekomst bepaalt… Ik vind het raar tegenover mijn beste vriend, die in de tussentijd een hele vette stage loopt in Manchester, in een andere goede bro die een woning zoekt in Berlijn of Talinn. Een ander vriendinnetje dat vandaag naar Berlijn vliegt, alle collega’s die voorlopig zeker zijn van werk of opnieuw gaan solliciteren, het voelt voor mij meters van mij vandaan. Ook van alle andere vrienden die dagelijks naar werk gaat. Dit alles duurt nu al zolang en maakt het allemaal zo eng en moeilijk. Ga ik straks echt dagen naar een kliniek, slaap ik misschien echt alleen in het weekend thuis? Moet ik al mijn hobby’s van door de weeks opgeven? En gaat dit echt helpen? Durf ik daarna een jongen leuk genoeg te vinden voor een relatie? Ga ik makkelijker met mijzelf om en met seks? Allemaal vragen die nog onbeantwoord zijn. Een doodenge beslissing, met onbekende en ongekende gevolgen. Het is eng, maar na individuele therapie en medicatie nu echt broodnodig…