Vorige week was er geen “deze week hoorde ik dat”, omdat het hele weekend stond in het teken van een indrukwekkende en moeilijke crematie. Deze week stond vooral in het teken van eenzaamheid en mijn depressie, desalniettemin wil ik jullie nog wel een overzicht meegeven met alles wat ik de afgelopen twee weken hoorde..
Ik had niet verwacht dat het ooit zo slecht zou gaan. Een uitspraak die dit jaar wel wekelijks de revue is gepasseerd en helaas nu opnieuw. Ik zit ongelofelijk met mezelf in de knoop.
Iedere dag hebben we allemaal keuzes te maken. Het aantal keuzes dat we te maken hebben is de afgelopen decennia alleen maar toegenomen. Vroeger als je pindakaas wilde had je alleen Calvé. Nu staat er een hele meter vol met allerlei verschillende soorten pindakaas.
Stel je voor, je bent een 27-jarige jongen die niet zo lekker in zijn vel zit. Je kijkt terug op een vrij moeilijke jeugd, waarin je je vaak niet gehoord voelde of vaak voelde dat die je aan de eisen van je ouders of de maatschappij voldeed. Tijdens je studie probeerde je hier doorheen te vechten, en behaalde je uiteindelijk moeizaam je diploma bedrijfskunde, met master marketing op de universiteit in Nijmegen (in je 25e levensjaar). Op je 23e merkte je al veel te veel onzekerheid bij jezelf voor vriendschap, relaties of andere werkzaamheden, waardoor je cognitieve gedragstherapie bent gaan volgen. In 12 sessies is er aan enige assertiviteit gewerkt, maar niet aan de onderliggende problemen.