Ik ben vandaag brak. Het afscheid bij team voorlichting en de gezellige borrel daarna hebben er wel een beetje ingehakt. Brakheid zorgt bij mij altijd voor veel darmklachten, als dat mijn hoofd de hele tijd negatieve gedachtes wil spuien. Ik doe alles verkeerd en mag er absoluut niet zijn. Het is kortom een ultiem depressieve dag, met ook veel klachten uit persoonlijkheidsstoornissen, omdat ik van iedereen aandacht wil, maar dat natuurlijk niet kan krijgen. Voor zo’n dag heb ik met mijn therapeut enkele praktische afspraken gemaakt:
- Niet snoozen, maar binnen 20 minuten je bed uit
Deze afspraak moet ik mijzelf echt aan houden, maar hoe doe je dat als je echt niet je bed uit wilt en je de avond daarvoor ook nog eens te veel hebt gedronken? Dan gooi ik natuurlijk onmiddellijk deze regel overboord, zo ook vanmorgen. Het is mij eigenlijk nog niet echt gelukt om mijzelf aan deze regel te houden afgelopen week. “Na dit liedje, nee na dit liedje, ooh het nieuws, ook belangrijk, gaat het dan”. En vervolgens weer een schuldgevoel dat ik mij niet aan deze afspraak heb gehouden. Nee, onverstandig ben ik nog steeds. Maximaal 9.30 op werk is ook vrij onmogelijk als je pas 4.45 gaat slapen, maar ook in de vorige nachten dat dit slechts een paar keer lukte was natuurlijk niet te accepteren.
- Niet te lang douchen
Ik douche altijd in de ochtend, en kies dan 5 nummers van spotify waaronder ik mag douchen en aankleden en als ik moet scheren kies ik nog een liedje extra. Maar ja, helaas stond ik ook vanmorgen na het laatste liedje nog steeds onder de douche. De kater daargelaten lukt me deze regel toch steeds beter. Nog lang niet als het zijn moet, maar ik moet mijzelf misschien ook de tijd gunnen. We doen het er voorlopig maar even mee, laat ik mijzelf morgenochtend maar eens bewijzen.
- Telefoon in je tas op je werk!
Haha, dit is een regel die zo onmogelijk is voor mij. Zeker op een brakdag en dat het allemaal niet wil en dat ik mijzelf ultiem kan haten om ultiem veel redenen. Ik wil dan begrip, ik wil dan liefde, ik wil dan vriendschap, ik wil me gehoord voelen, ik wil dan knuffels, ik wil dan een arm, ik wil dan een schouder. En daarom pleur ik alles op twitter, app ik me suf en al helemaal als ik ook nog brak ben op een dag. De afspraak met mijn therapeute was echter om hem 1 keer per uur te mogen pakken, en dan alleen reageren op mogelijke appjes. Nou, deze afspraak leek al een utopie, en is natuurlijk ook compleet mislukt. Vandaag heb ik alweer gelogen over wat ik allemaal deed op me telefoon toen een collega dit vroeg. Regel drie lijkt dus ook niet te lukken.
- Maak werkzaamheden af en beloon jezelf
Bijvoorbeeld bij het afmaken van een taak of meerdere mailtjes dat ik dan op mijn telefoon mag kijken of social media mag kijken. Haha, jah, erg belachelijk voor de rest van de wereld. En het ergste nog, ik kan mijzelf er wederom niet aan houden. Die telefoon geeft me bevestiging en dat heb ik nodig. Het kan me niet schelen wat de rest van de wereld daarvan vindt en ook aan deze afspraak kan ik mijzelf niet houden. Dus deze zetten we ook maar in het rijtje van falen en schuldgevoel.
- Eet gezond en ga op tijd naar bed
Ik kook iets meer voor mijzelf, helaas wel vaak alleen, want vriendschappen lopen moeizaam of niet en ik durf weinig initiatief te nemen. Ik kook alleen wel vaak voor twee dagen gezond en meestal lukt het wel. Ik heb vorige week wel een paar keer alleen een chocoladereep of zak chips gegeten, maar deze week wel weer boodschappen gedaan voor de hele week en gekookt. Ik ben vanavond ook weer aan de beurt. Maar ik vraag me echt af of het me lukt om te koken, en om mijzelf naar tafeltennistraining te gaan. Ik zou daar misschien wat afleiding kunnen vinden, maar momenteel voelt het allemaal alweer als lood. Deze brakke, moeilijke werkdag ook, het lukt me totaal niet. Op tijd in bed kruipen is vaak ook onmogelijk, als avondmens kan ik juist in de avond nog een beetje genieten. Ik wil dan vaak niet gaan slapen, omdat dan weer die verschrikkelijk werkdag bijna begint, met alle andere ellende van mijzelf daarom heen. Ook aan deze afspraak kan ik mijzelf vaak wederom niet houden.
Kortom 0 uit 5. Het is vaak een mooie planning, maar ik houd mijzelf er nooit aan. Het zijn goede afspraken, maar ik kan mijzelf er nog niet aan houden. Deze blog schrijf ik ook weer gewoon even op het werk, dus het schuldgevoel hierover en over als wel over het feit dat ik mij niet aan deze simpele afspraken kan houden is wederom heel groot. Ik moet weer verder, maar ik weet niet zo goed hoe dan. Morgen zie ik eindelijk mijn therapeute weer, maar wat ik wil bespreken weet ik nog niet. Bovenstaande? Mijn vervolgtraject? Mijn hele depressieve dagen? Mijn band met mijn ouders? De leugen die ik gisteren vertelde? Andere leugens? Andere dingen die ik hier niet kan delen? Mijn verhoging van antidepressiva en dat dat niet via een psychiater is gegaan? Dat gaat nooit allemaal lukken in 45-60 minuten en volgende week is ze alweer met vakantie. Ergens handig met mijn verhuizing, maar ergens ook nu juist zo moeilijk. Ik sta voor een loodzware opdracht, maar bijna is er alweer een dag voorbij, morgen kijken of ik mijzelf eens wel aan de 5 praktische afspraken kan houden.
Zijn 5 goeie afspraken. Misschien is het niet meteen haalbaar om ze alle 5 na te komen en kan je beginnen met één? Voor morgen zou ik iets bespreken waar je op dit moment iets mee wil of kan. Die leugen is een feit, daar kan je niets meer aan veranderen. Zou ik geen tijd aan verspillen. De verhoging van de AD is ook een feit of dat nou via de psych is gegaan of niet. Geen tijd aan verspillen. En zo ga je het lijstje af. Schrijf dan voor jezelf ook even op wat er over blijft dan kan je morgen meteen de koe bij de horens vatten. Succes in ieder geval!
Super bedankt! Hoop dat je dagbesteding vandaag is gegaan en dat het een beetje gaat met je ontsteking!
Liefs.
Ik denk dat op nummer 1 nu staat het vervolg traject bespreken. Daar kun je eigenlijk ook de psychiater aan vast plakken, want dat is ook onderdeel van een vervolg traject. Daarna kijken wat er nog over is aan tijd. Zo zou ik het aanpakken. Maar misschien zijn andere dingen wel veel belangrijker voor jou of misschien vormt het gesprek zichzelf morgen.
Succes!
Nee, dat vind ik ook ergens het moeilijkste en zie ook wel op tegen de afspraak morgen, al weet ik ook dat ik hem nu zo nodig heb. Maar als het goed is heeft ze dingen voor me uitgezocht, dus het lijkt me inderdaad dan ook goed dat ze dat onmiddellijk verteld. Het plan dat ik daarna gelijk naar concert ga is misschien weer niet handig, want ik denk dat het heel heftig wordt, maar dat zullen we dan morgen wel zien.
Toch goed dat je je regels nog wel voor ogen hebt, ook al lukt het je niet, dan nog.. je probeert het in elk geval. Je bent er mee bezig. Wat Marion ook zegt, stel jezelf een doel, probeer je te focussen op één doel, welk doel staat het hoogst op je lijstje?
En dat geldt ook voor je lijstje betreft je psycholoog. Wat heeft op dit moment grote prioriteit? Welk onderwerp denk je dat je het meeste opluchting (of iets) gaat geven als je het besproken hebt? Kies er dan 1 of evt. 2 uit en geef dit ook aan bij je psycholoog. Ik heb laatst ook met een briefje bij m’n psycholoog gezeten met dingen die ik graag wou bespreken. Dat praat wat gerichter uiteindelijk.
Succes morgen!