Soms ben ik sip in het leven,
Dan denk ik wat heeft het allemaal voor zin,
Waarom kan niemand mij gezelschap geven,
Overal tegenin.

Soms ben ik verdrietig in het leven,
Al die dingen, zo oneerlijk en niet te bevatten
Houd me dan toch vast voor even,
Leg me een keer in de watten.

Soms ben ik boos op het leven,
En dan gaat het gewoon niet meer,
Waarom kan niemand mij een knuffel geven,
Alles doet zo’n zeer.

Soms ben ik kwaad op het leven,
Ik voel alleen de tegenslagen,
Van sommige dingen word ik ontheven,
Ik weet niet, wat ik nog kan vragen.

Soms ben ik radeloos in het leven,
Alle vrienden hebben even geen ruimte en geen tijd,
Hoe moet ik mij dan redden, maar voor even
Alles wat ik vraag is een stukje genegenheid

Soms ben ik onwijs sad in het leven,
Dan is het alleen nog maar strijd,
Dan voelen mensen zich verheven,
Godverdomme, dit is eenzaamheid.