Toen woensdag het besluit was genomen om te stoppen met team voorlichting, wist ik dat me een zwaar weekend te wachten stond. Opeens viel een vol trainingsweekend weg en stond er dus niets in mijn agenda. De meeste mensen kijken iedere week na een week hard werken of studeren uit naar een weekend voor ontspanning en rust. Ik weet vaak echter dan ook dat de structuur van werken wegvalt en dat ik mijzelf maar weer moet zien te vermaken. Bovendien had ik deze week weer tweemaal gespijbeld van werk wegens mijn depressie, dus kwamen de gedachtes dat ik dit weekend helemaal niet had verdiend ook nog bovendrijven..
Er stond me dan ook een behoorlijke uitdaging te wachten dit weekend en ergens dacht ik dat ik heel het weekend wel alles zou vermijden en dat ik lekker onder een dekentje binnen zou blijven. Echter weet ik dat het beter is om er nog wel op uit te gaan en ging ik vrijdag dus kijken bij mijn tafeltennisteam. Eerst samen eten, vervolgens de wedstrijd van mijn teamgenootjes gekeken en vervolgens als team nog even de kroeg in. Ik moet zeggen dat ik me best redelijk heb vermaakt, ondanks de confrontatie met dat ik spelen en competitie erg moeilijk vind, hetgeen ik de afgelopen weken daarom heb vermeden. Volgende week staat meespelen echter wel weer op de planning. Angst met mijn depressie speelt hierbij wel een rol, maar toch vind ik dat ik het moet proberen.
Ik moet zeggen dat ik best gezellig was, in een ouwehoer bui harde grappen maken en gezellig kletsen. In de achtergrond waren er natuurlijk confrontaties over alle onderwerpen, allemaal jongere mensen met een rijbewijs, over relaties en scharrels, over drugs en alcohol, over seks, over competitie spelen en alles wat het leven zogenaamd zo gelukkig moet maken. Ik dronk gewoon alcohol mee, maar mede door mijn antidepressiva merkte ik dat redelijk snel erin begon te hakken. Ik gooide nog een glas om en voor mijn gevoel zette ik mijzelf redelijk voor schut. De depressie werd zo steeds groter en ik hield voor mijn gevoel een redelijk loos betoog over waarom ik vond dat homoseksualiteit nog steeds niet echt geaccepteerd is in de maatschappij en dat ik homo zijn soms nog moeilijk vond. Zo was ik stiekem toch nog een beetje bij het voorlichtingsteam weekend.
En zo lag ik rond 3 uur in bed en was er zaterdag een lichte kater en natuurlijk wat darmklachten, al wist ik dat ik deze kon verwachten. De aantrekkelijkheid van blijven liggen was daarom groot, desalniettemin besloot ik richting Ede af te reizen om langs mijn oude tafeltennisvereniging te gaan. Ik wist dat dit een moeilijke middag kon worden, als ik goed in mijn vel zit leuk, zo niet dan volgen er toch wel te veel opmerkingen over mijn homoseksualiteit of over andere confronterende zaken. Ik had deze mensen ook al een half jaar niet gezien, en het is de afgelopen half jaar denk ik alleen maar slechter gegaan, bovendien was ik daar nu open over middels mijn blog. Een aantal moeilijke confrontaties volgde, en ik besloot daarom wederom coping “alcohol” mee te doen. Niet het meest verstandige, want dan merk ik altijd wel dat wat suïcidale en negatieve gedachtes mij dan wederom lastig vallen. Een lastig telefoontje in de trein met mijn ouders zorgde er echter voor dat ik niet kon inzien hoe ik in dit gezelschap me staande zou houden zonder alcohol.
Ongezond eten en nog even wat sport kijken in de avond zorgde uiteindelijk ervoor dat ik laat de trein terug zou pakken. Ik wist dat de zondag een hele moeilijke ging worden. Mijn darmen en andere lichamelijke klachten zijn namelijk erg actief, evenals mijn mentale klachten. ik probeer ze uit te schakelen, maar nu niet bij team voorlichting zijn, alle mensen die ik sprak dit weekend over alles wat voor mij zo ver weg en moeilijk lijkt, het is even te confronterend. Afwas, boodschappen, was en schoonmaken zijn reeds uitgesteld sinds ik uit bed stapte, maar moet nu eenmaal wel gebeuren, en daarna wacht weer een korte nacht voor de altijd moeilijke maandag. Het hoe en waarom dit allemaal moet is me nog een beetje onduidelijk. Maar ik geloof dat het ergens een reden heeft. De quote bovenaan dit weekend is erg treffend en was erg voelbaar in alle bovenstaande sociale situaties, hoe lief en begripvol de mensen om me heen ook waren. Maar goed, gelukkig weer bijna het weekend overleefd… alsof volgende week/weekend makkelijker wordt..
