Wow, post nummer 100! Ik ben trots. Trots dat ik bijna iedere dag wel lekker van me af kan schrijven en zo eerlijk en open daarin ben. Ik ben trots dat nog vele lezers mij blijven volgen en dagelijks op mijn blog komen. Ik ben trots dat ik redelijk helder alles kan formuleren en kan beschrijven en dat ik daarmee mezelf help, maar ook een deel in de maatschappij. En ik ben om veel meer redenen trots op mezelf…

Ik ben trots dat ik 3 jaar voorzitter ben geweest van een homojongerenorganisatie (Dito!) in Nijmegen. 3 jaar lang heb ik mede het beleid bepaald, was ik contactpersoon voor de gemeente en ontvingen we een subsidie van een paar duizend euro. Sprak ik openbaar op het plein voor de universiteit, voor een collegezaal over dat homo’s ook hier nog niet hand in hand durfde te lopen en dat de meeste transgenders en transseksuelen worden uitgelachen. Ik ben trots op het feit dat ik mede als voorzitter werd gevraagd op het ministerie om landelijk mee te praten over het emancipatiebeleid. En daarnaast ben ik trots dat ik de organisatie heb kunnen zien groeien en dat ik het op een mooie manier heb kunnen overdragen, waardoor het nu een nog succesvollere stichting is met bijna 200 leden en 40 vrijwilligers.

Ik ben trots op het feit dat ik gedurende dat voorzitterschap ook een nieuw pand heb kunnen vinden voor de stichting, alwaar ik nu in het bestuur zit die het pand beheert. Als broekie wist ik niets over huizen en aankopen, maar mede door een mediation en meedenken en mijn visie geven hebben we een pand gevonden waarin de homojongerenorganisatie Dito! en COC Nijmegen en andere clubs nu hun onderkomen hebben. Ik ben trots op het feit dat ik hier inbreng in heb gehad.

Ik ben trots nadat ik veel moeite had met mijn eigen homoseksualiteit, als ook mijn omgeving, dat ik hier zo open mee om kan gaan. Dat ik toen ik 10 jaar uit de kast was gewoon trakteerde op werk en dat ik al tegen meer dan 150 klassen mijn verhaal heb verteld om homoseksualiteit meer bespreekbaar te maken op scholen en zodat het meer wordt geaccepteerd. Daarnaast ben ik trots op de rol die ik speel in het team. Mede door mijn kennis en aanwezigheid heb ik anderen iets kunnen leren en bijbrengen en werd ook mijn humor in het team heel erg gewaardeerd. Ik ben trots dat ik dit kon, ondanks dat ik werd afgewezen om coördinator te zijn van het team. Ik ben trots op het feit dat ik me vrijwillig voor al het bovenstaande heb ingezet. Dit heeft onder andere ervoor gezorgd dat ik me nu nog steeds inzet voor het bespreekbaar maken van Homoseksualiteit binnen sportverenigingen voor de John Blankesteijn Foundation, en ik ben trots dat mijn inbreng daarin ook altijd wordt gewaardeerd. Daarnaast ben ik trots dat ik hier altijd heel open mee omgaan. In bijna alle omgevingen kan ik goed tegen homograpjes, maar veroordeel ik ook iedereen die het woord Homo als scheldwoord gebruikt en zo heb ik sommige mensen best iets bij kunnen brengen hierover. Ik ben trots op de humor en zelfspot waarmee ik dat kan.

Daarnaast ben ik trots op mijn doorzettingsvermogen. Ik heb doorgezet tijdens mijn studie en ondanks tegenslag toch een universitaire master op zak. Daarnaast ben ik trots dat ik sportief was daarnaast. Ik tafeltennis en liep veel hard. Ik ben trots dat ik de zevenheuvelenloop al 7 keer heb uitgelopen en vrijwel de hele tijd iets sneller was. Daarnaast ben ik trots op het feit dat ik hem vorig jaar dus liep in 1 uur en 4 minuten en dus in bijna 14 km/h. Ik ben trots op het feit dat ik daar vaak in kou en regen voor trainde en dat ik dat nu dit jaar voor een goed doel wederom weer ga doen.

Daarnaast ben ik trots op mijn attentheid. Ik vergeet zelden een verjaardag en ik geef veel om mijn beste vrienden die ik daarom graag verras op een positieve manier. Daarnaast ben ik trots op mijn humor en zelfspot, ik kan volgens sommige te ver doorslaan, maar het helpt me ook altijd weer relativeren. Ik ben trots dat ik dit heb volgehouden en dat ik daarmee ook een graag geziene collega ben als een graag gezien mens in vele andere omgevingen.

Maar bovenal ben ik natuurlijk trots op mijn oprechtheid en openheid. Mensen kunnen veel van me zeggen, maar zullen me zelden tot nooit op een leugen betrappen en kunnen ook niet zeggen dat ik veel geheimen heb. Ik ben trots dat ik mijzelf zo kwetsbaar durf op te stellen en dat ik dit allemaal durf te delen met jullie. Ik ben trots dat ik dit kan middels deze blog en ergens daarmee bijdraag aan het doorbreken van het taboe en stigma rondom psychische problemen. Ik ben trots dat ik doorzet in therapie en behandeling en dat ik echt niet opgeef. Ik ben trots dat ik daarbij mijn irritaties durf uit te spreken tegen mijn therapeute en dat ik ook de confrontatie met mijn ouders heb durven aan te gaan en dat ik veel meer mijn eigen grenzen bewaak.

Ik ben trots dat ik er nog ben, ondanks alle negatieve gedachtes die me er het liefste er niet meer zouden laten zijn. Ik ben trots dat ik dit gewoon durf op te schrijven in mijn 100e blog. Misschien dichten mensen mij een narcistische persoonlijkheidsstoornis toe met al deze dingen waarop ik trots ben, maar ik weet dat dat een persoonlijkheidsstoornis is die ik niet heb. Ik ben niet trots op de persoonlijkheidsstoornis die ik wel heb, maar ben wel trots dat ik die zo open en bloot durf te delen. Ik had begin mei, toen ik anoniem begon met bloggen, nooit gedacht dat ik dat zo vaak zou gaan doen en dat ik daarmee ook nieuwe mensen zou leren kennen. Ik ben trots dat ik dat nu gewoon open doe en dat iedereen het mag lezen. Ik ben trots op alle andere mensen met psychische problemen die het bespreekbaar maken of die in zichzelf investeren om er beter mee leren om te gaan en de kwaliteit van leven proberen te verhogen. Ik ben trots op al mijn vrienden die er zo vaak en lief voor me zijn en ik ben trots dat ik er ook nog af en toe voor hen ben. En bovenal ben ik trots dat ik alweer zo’n lange blog heb kunnen schrijven. Misschien ben ik nog wel trotser als ik hem kort en compact kan houden, maar nu ben ik vooral gewoon TROTS! Wow, 100 blogposts over alle kanten van depressie, dysthymie, mijn kwetsbaarheden en mijn psychische klachten. Ik ben trots op de anonieme mailtjes die ik ontving of de steunbetuigingen of juist de kritische noten waarmee ik leerde omgaan. H-O-N-D-E-R-D BLOGS, dat er dus nog maar velen mogen komen, Ik ben TROTS!