Iedere dag hebben we allemaal keuzes te maken. Het aantal keuzes dat we te maken hebben is de afgelopen decennia alleen maar toegenomen. Vroeger als je pindakaas wilde had je alleen Calvé. Nu staat er een hele meter vol met allerlei verschillende soorten pindakaas.

Ook in het leven hebben we meer te kiezen. Van jongs af aan al de middelbare school waar je heen gaat, het profiel wat je moet kiezen, je beroepsrichting, de keuze voor werk of studie en zo verder. Vaak worden deze keuzes bepaald door je omgeving, je opvoeding, je persoonlijkheid en nog tal van factoren. Je maakt vaak de keuze voor datgene waar jij denkt het meeste baat bij te hebben. De keuze om een ander te helpen kan je maken zodat je je goed voelt en/of omdat dat in die situatie het beste lijkt.

Sommige mensen maken heel makkelijk keuzes, zijn impulsief en denken er niet te lang over na. Ik zelf ben iemand die te veel denkt en daarom zijn belangrijke keuzes vaak wel overweegt. Het komt nu echter steeds vaker voor dat ik voor mijn gevoel moet kiezen uit twee kwaden, en dat keuzes daarom lastiger worden.

Bijvoorbeeld vanavond competitie spelen. Ergens wil ik mee doen, maar ergens kan ik momenteel ook niet voor mezelf instaan als ik wederom een wedstrijd verlies. Ergens wilde ik van de week wel gaan trainen, maar vond ik de confrontatie met iedereen wederom te lastig, als wel ik helemaal kapot was van een werkdag en ik niet de energie meer had om te gaan sporten. Mijn depressie/dysthyme stoornis en persoonlijkheidsstoornis hebben dus een grote invloed op de keuzes die ik maak.

Ook mijn vervolgbehandeling is een belangrijke keuze die ik moet maken. De locatie, frequentie en plaats van dagbehandeling en groepsgerichte schematherapie is een keuze die ik nog moet maken. De zoektocht is moeilijk en ik ga steeds meer twijfelen of dit wel een juiste keuze is? Kan ik niet zoals de rest van mijn omgeving gewoon proberen er zelf uit te komen? Ik heb al zoveel dingen geprobeerd, waarom zou dit wel werken?

Vaak heb ik ook de bevestiging nodig van een bepaalde keuze. Terwijl ik zelf de keuze moet maken voor dagbehandeling, geven tal van mensen me advies en wordt ik daardoor ook weer van de wijs gebracht, als dat ik graag van iedereen hoor wat ze vinden dat ik moet doen. Natuurlijk is dit een volledig persoonlijke keuze, maar je wilt toch ergens dat je omgeving achter je keuze staat. Ik zoek hier altijd in extreme mate naar bevestiging.

Ook mijn verhuizing was een belangrijk dilemma. Nu alle stress en dingen regelen, maar wel een eigen plekje of blijven wonen tussen de muizen, in een gedeeld huis zonder alle stress. Door mijn slechte nacht met muizen en het geluid van studenten in de stad geloof ik dat ik steeds meer de juiste keuze heb gemaakt in dit dilemma. Het dilemma van dagbehandeling en competitie spelen zou ook niet zo lastig moeten zijn en zou ik gewoon moeten doen. Helaas zorgen mijn persoonlijkheidsstoornis en dysthyme stoornis er echter voor dat de ene dag keuze X geschikt lijkt en de volgende dag keuze Y. Ik ben er voor beide dilemma’s nog niet uit, als dat er nog zoveel moeilijke dilemma’s te maken zijn in ons leven. Het zorgt voor onrust, angst en keuzestress. Ik hoop dat ik een gemakkelijkere manier kan vinden om keuzes te maken en dat ik er niet zolang over blijf piekeren in mijn hoofd. Dat is in ieder geval een belangrijk leerdoel voor therapie. Echter de weg van hoe en daarnaartoe blijft een groot dilemma…