Ik had eigenlijk niet verwacht dat ik zo’n blog zou schrijven. Ik wilde altijd gewoon mijn gevoelens en gedachtes van me afschrijven en waarom moet ik dan ook de lichtpuntjes benoemen of de dingen waarvoor ik dankbaar ben? Zeker nu ik alles vrij uitzichtloos vind en ik me voor weinig dingen meer kan opladen en eenzaam uren naar mijn telefoon kan staren, in de hoop dat nog iemand aan me denkt of om me geeft. Echter is dat schijn bedriegt. Ik weet dat ik mezelf ook zonder aandacht en bevestiging moet zien kunnen te vermaken. Gezien ik nu al zuur genoeg ben en mijn blogs de laatste weken eerlijk, oprecht, maar ook zo negatief waren, hier eens wat dingen die me nog wel goed kunnen stemmen…

De liefde van mijn ouders

Ik ben niet altijd even dankbaar voor mijn ouders geweest en onze band is ook niet altijd even geweldig. Toch weet ik dat we beide zielsveel van elkaar houden en dat we erg hard ons best doen om er voor elkaar te zijn. De situatie is soms nog gecompliceerd, maar ik merk dat mijn ouders me al veel beter begrijpen en het beste voor hebben met mij. Een zoon hebben die suïcidaal is, depressief en last heeft van persoonlijkheidsstoornis is ook niet makkelijk om mee om te gaan. Toch hebben ze veel respect en proberen ze te ondersteunen waar nodig. Ik probeer omgekeerd ook hetzelfde. Er is nog een lange weg te gaan, maar begrip lijkt er wel redelijk te zijn. Ze proberen altijd mij op de lichtpuntjes te wijzen, terwijl ik die niet zie en voel. Er is daar soms onbegrip voor, maar vaak kunnen we het ook gewoon naar elkaar uitleggen. Het proces is gaande en we doen ons best..

Series: Penoza en Overspel

Ja, ik weet het: Netflixen is heel erg fijn. Maar ik kan nu echt ongelofelijk genieten van de Nederlandse series Overspel en Penoza. Beide steengoed, maar Penoza nog net wat spannender en beter. Ongekend voor een Nederlandse serie, ik kan er echt even helemaal in opgaan, zodat ik mijn problemen even helemaal vergeet. Ja, dan is het goede shit inderdaad. Mooi dat de serie eindelijk weer op tv is, en als het afgelopen is, kan ik natuurlijk weer helemaal genieten van Netflix :).

Sport kijken

Ik kom vaak gewoon niet aan Netflix toe, omdat er te veel sport op tv is dat ik wil zien. Wat doet Max het goed in de Formule 1, wat kan ik daar van genieten! En Feyenoord begint ook lekker te draaien. Ik kan me al ongelofelijk verheugen op aanstaande zondag, als Ajax-PSV en Arsenal-Manchester United is op dezelfde dag. Bovendien is het EK Volleybal ook bezig voor de Nederlandse vrouwen. Ik vind dat echt een mooie sport, mede omdat ze ieder punt uitgebreid weten te vieren. Ik ga morgenavond denk ik wel even klaar zitten voor de kwartfinale. En dan is er ook nog wielrennen komend weekend, als dat het WK afgelopen zondag ook schitterend was. Maar eerst vanavond natuurlijk Champions League! Nee, ik moet echt even doortypen…

Muziek

Zonder muziek was ik nergens. Er staan nog concerten op het program voor Kodaline, Matt Simons en ik wil eigenlijk ook nog wel naar Disclosure en zo staan er nog wel wat vette dingen op het program. Eén van de hoogtepunten van dit jaar was zeker het Pitch festival waarbij ik Flume en James Blake live zag, als heerlijke dansjes deed op vette klanken. Nee, tijdens het bloggen staan vaak ook fijne muziekjes op, passend bij mijn stemming. Muziek is echt onbeschrijfelijk belangrijk voor mij, gelukkig dat ik dat nog aankan.

Humor op het werk

Nee, werken valt niet mee met mijn huidige psychische klachten. Maar gelukkig beschik ik over redelijk wat zelfspot en wordt mijn humor bij redelijk wat mensen gewaardeerd. Lekker cynisch kunnen zijn, lekker hard tegen elkaar uitvallen en grapjes maken lukt me nog vaak. Ik denk dat ik humor ook het meest belangrijk vind in collega’s of sowieso in relaties. Nee, mensen zonder humor liggen mij niet. Ik ben blij en dankbaar dat mijn antidepressiva dit in ieder geval niet heeft afgevlakt en dat ik ergens nog wel eens grappig uit de hoek kan komen..

Knuffelen met mijn beste vriend

Wat was het zwaar op de crematie afgelopen weekend en gisteren was ik weer bij mijn beste vriend eten. Ik had een slechte dag en mijn beste vriend was uiteraard nog verdrietig. Maar ik kon gewoon een beetje weg appen en we konden lekker onder een dekentje bank hangen en elkaar heel af en toe innig knuffelen. Fijn dat ik ook zulke vrienden heb, want leuke, gezellige avonden zijn nu vaak niet aan mij besteed. Ik ben dan ook dankbaar dat ik bij deze vriend gewoon kan “zijn”.

Nieuw huisje!

Ik zag er tegenop, maar ik heb het gedaan: Mijn huisbaas gebeld! En zelfs de lekkage gemeld en ook mijn huur opgezegd. Uiteraard was het een beetje een onprettig gesprek, met een redelijk norse man, maar als er voor een nieuwe huurder wordt gezorgd in het huis (zou toch moeten lukken), dan kan er iemand in mijn kamer en kan ik per 1 november gewoon in een studiootje wonen met alles voor mezelf. Ik hoorde vannacht nog een muis en de wasmachine was natuurlijk ook bezet toen ik er in wilde. Dat is over een maand gewoon verleden tijd, hoe lekker is dat! Of dat mijn huisgenootje net even spontaan komt binnen lopen, binnenkort dat nooit meer! Even niet denken aan alles wat ik er nog voor moet doen, want daar krijg ik vast veel hulp bij, maar op weg naar een echt eigen plekje!

Blogjes lezen

Wat kan ik soms eenzaam zijn en het gevoel hebben dat niemand me begrijpt, me wilt begrijpen of dat de wereld vergaat. Maar als ik dan toch energie kan vinden om blogjes te lezen, voel ik me soms alweer veel meer begrepen. Wat is het fijn dat er mensen zijn die alles durven te delen, dat ik weet dat ik niet de enige ben en ook niet gek. Stomme psychische klachten maken het erg moeilijk, maar mede door een aantal andere fantastische bloggers (Ik dank vooral Carlijn, Sofie, Kim en Marion) kan ik me een stuk minder eenzaam voelen. Ook al zijn het dan allemaal dames, voor hun moed en doorzettingsvermogen heb ik zo veel respect! Ik ben erg blij dat ik op de blogs van hen terecht ben gekomen!

BLOGGEN!

En natuurlijk is het grootste lichtpuntje: het feit dat ik zelf ook ben gaan bloggen. Wat is het fijn om achter mijn laptop te kunnen kruipen en mijn gedachtes en gevoelens gewoon even te laten spreken. Om niet meer met ze in gevecht te moeten, maar ze gewoon laten spreken en dat op te kunnen schrijven. En het fijne is ook nog, ik voel meer begrip als mensen het lezen en mensen hebben respect voor mijn kwetsbaarheid en openheid. Natuurlijk kunnen er ook veel mensen niet mee omgaan, en kan het veel gevolgen hebben voor mijn toekomst, maar ik geloof dat mij dit nu helpt en dat het de juiste weg is voor mij momenteel. Ik moet alleen nog wel leren om veel beknopter te worden, want ook deze blog is weer veel te lang, ik ben er weer helemaal in op gegaan. Maar mijn kritische kant laat ik nu even niet spreken, het is gewoon erg fijn, om een blogger te zijn!..