Het is alweer bijna 1,5 jaar geleden dat ik mijn tafeltennis batje aan de wilgen heb gehangen. Na bijna 25 seizoenen (van een half jaar) achter elkaar besloot ik de vrijdagavond voortaan op een andere manier te besteden. Vanaf morgen is deze break ten einde en is het batje dus weer uit het vet gehaald en wordt het weer tijd voor prestaties..
Vanaf mijn vroege jeugd heb ik gevoetbald. Ik was duidelijk nooit de nieuwe Robin van Persie, Ruud van Nistelrooy of Jasper Cilissen (alhoewel, ik redde op het schoolplein wel eens een penalty). Enfin, ik had van voetbal duidelijk niet zo veel kaas gegeten, maar zoals het met de meeste jongens gaat wordt je daar vanaf je jeugd toch naar toegestuurd. Via lage elftallen, langs de F5, F3, E8, E3, naar de D4, alwaar mijn voetbalcarrière eindigde. Ik vind het nog steeds een mooi spelletje, en het blijft best leuk, maar nee een duidelijk aangeboren talent was ik niet. Ik raakte door de campings van vroeger ook in aanraking met tafeltennis en ik heb dit een tijdje gecombineerd met voetbal, maar toen ik toen moest kiezen door competitie op hetzelfde moment heb ik toch voor tafeltennis gekozen.
Hier was ik wederom niet een ongekend talent, maar heb ik me op een gegeven moment wel redelijk kunnen ontwikkelen met als wapens mijn forehand tik en mijn block. Van effect en serveren heb ik weinig begrepen (tegenstanders, niet lezen!) en ik was in de jeugd eigenlijk te groot voor het servet (B-selectie), maar te klein voor het tafellaken (A-selectie). Ik zat net tegen een landelijk niveau aan, maar kon net niet mee. Ik bleef echter met plezier spelen en dit ging ook door bij de senioren. Ik kwam in leuke teams op vrijdagavond en speelde regionaal 4e/5e klasse. Nee, dat is inderdaad niet echt een hoog niveau, als je weet dat er slechts 2/3 klassen onder je zijn en maar liefst 9 klassen hoger (inclusief landelijk).
Als team speel je altijd 3 tegen 3, iedereen tegen iedereen en 1 dubbel. Dat betekent dat je in totaal dus ook 10 wedstrijden speelt en dat iedere wedstrijd best of five wordt gespeeld van games tot de 11 met 2 punten verschil en elke gewonnen wedstrijd een punt is. Het kan dus 10-0 worden, maar ook 5-5 en in dat laatste geval krijgen beide teams 5 punten. Een gemiddelde wedstrijd van een team tegen team duurt 3 tot 4 uur.
Alweer 4 jaar geleden besloot ik vanuit Ede over te gaan naar een studenten tafeltennisvereniging in Nijmegen. Hier draaide ik opnieuw een seizoen in de vierde klasse, maar wel met een heel hoog individueel winstpercentage, wat altijd wordt bijgehouden. Bij het eerste team viel er een speler weg en zo werd ik daarna vrij snel doorgeschoven. Nu moest ik opeens twee klassen hoger gaan spelen. Ik won nog slechts ongeveer 20% van mijn wedstrijden, en met de stemming die ik destijds al vaak had voelde dit vaak als falen.
Vooral door mijn schuld degradeerde we dan ook een keer, maar konden we gelukkig ook weer snel promoveren, in de derde klasse wist ik nog ongeveer 67% van de wedstrijden te winnen. Na opnieuw enkele seizoenen in de tweede besloot ik op mijn verjaardag in 2014 (19 april 2014) dat het tijd was voor een stop. Ik werd zo negatief van het feit dat ik vrijwel alles verloor en bovendien miste ik veel verjaardagen op vrijdagavond of miste ik veel andere aangelegenheden. Na 12,5 jaar was dat even het beste.
Ik bleef afgelopen jaar nog wel trainen en nam zo af en toe deel aan toernooien. Ik heb op zich ook wel veel vrienden over gehouden aan deze sport en daarnaast ga ik ook nog regelmatig langs mijn oude tafeltennisvereniging in Ede, waar ik ook nog veel mensen ken. Hoewel ik door mijn stemmingswisselingen en psychische klachten best vaak afwezig was op training of bij activiteiten was het leuk dat ik daar nog steeds actief was.
Bij de nieuwe teamindeling voor het seizoen, dat morgen begint, zag ik dat er twee teams stonden in de vierde klasse, maar dat het kleine teams waren met een tekort aan spelers en waar ze best een goede speler bij konden gebruiken. Met laatste seizoenen in de tweede en derde klasse begon het ergens wel te kriebelen. Op een avond waarbij het redelijk ging besloot ik daarom wel een toezegging te doen om mij er bij te zetten. Zodat ik ook kan invallen in team 1 werd ik bij team 2 gezet, samen met een hele goede vriend en twee jonge, relatief nieuwe leden.
In de jeugd heb ik veelvuldig gescholden en met batjes gegooid na wedstrijden. Ik ben erg benieuwd hoe het vanaf morgen gaat. Ik zit absoluut niet in mijn meest stabiele fase van mijn leven. Daarnaast wordt er nogal wat van me verwacht, doordat deze klasse lager is dan het niveau wat ik aan zou kunnen. Daardoor leg ik zowel mijzelf als dat de vereniging dit doet redelijk wat druk op het winnen van wedstrijden. Ik moet ook wel redelijk wat winnen, anders dreigen we te degraderen.
Het zorgt bij mij ergens voor spanning en daarnaast weet ik dat ik mij erg ga meten aan de vriend die bij mij in het team zit. Een aantal jaar geleden was ik een stuk beter en nu is die me ergens mij voorbij gestreefd. Zeker door mijn psychische kwetsbaarheid en de mentale sport dat tafeltennis betreft, kan het vanaf morgen erg pijnlijk en lastig worden. Ergens heb ik spijt dat ik hier ja tegen heb gezegd, ergens staat mijn hoofd er totaal niet naar met alle gebeurtenissen deze week en afgelopen weken. Dat ik een game verlies of dat die goede vriend een wedstrijd meer dan mij wint kan zorgen voor hele negatieve buien, waarmee ik al zo slecht kan omgaan deze week. Ik ben bang voor wat komen gaat en weet niet hoe ik met verliezen omga in deze klasse, omdat iedereen eigenlijk ook verwacht dat ik alles win. Toch weet ik ook dat morgenavond de spanning alweer zal stijgen en dat ik door adrenaline wel echt voor mijn wedstrijden zal gaan. Wellicht dat het me een positieve boost zal geven, ondanks alle tegenslag en moeilijkheden. Want competitief sporten, in mijn zo geliefde sport tafeltennis, blijft ook wel weer wat moois. Het zal mij benieuwen hoe de competitie zal gaan en hoe ik hem beleven zal…
