Ergens heb ik wel een autistisch trekje. Ik sla namelijk heel veel data (als in datums) op in mijn geheugen en ken ook veel andere getallen. Ik ben fan van Strava (volg me vooral via Thomas Pruijsen) en ik kan urenlang mijn statistieken doornemen van een hardloopsessie of van een wielrenrondje.
Helaas leidt dat nu tot veel frustratie, maar daar heb ik jullie gisteren natuurlijk al genoeg over gedeeld. En zo nu en dan onthoud ik ook nummerborden als ik zo maar ergens langskom. En dat terwijl autorijden en auto’s iedere 10 minuten wel tot een frustratie kan leiden en toen ik zelfs bij mijn laatste praktijkexamen rijbewijs bij de ogentest een nummerbord moest herkennen faalde ik in het lezen. De ironie, heel loos altijd nummerborden onthouden en als het eenmaal moet hem niet hebben onthouden en hem niet goed kunnen lezen. Maar goed, zo verwijs ik wel weer genoeg terug naar oudere blogposts.
Het is vandaag 11 augustus en dat is een best bijzondere dag. Zo is het de trouwdag van mijn ouders (37 jaar getrouwd alweer!) en is het tevens de verjaardag van één van mijn beste vrienden. Beide heb ik uiteraard al uitgebreid gefeliciteerd. Ik zelf sta er ergens wel een beetje dubbel in, maar dat is allemaal iets te persoonlijk om op deze blog te delen (haha ja ik deel veel, maar ook niet alles). Ik feliciteer ze uiteraard wel en ben oprecht blij voor ze. Mijn ouders zitten nog in de USA dus dat doe ik digitaal. De goede vriend die jarig is, is net terug uit de USA en heeft me nog uitgenodigd om langs te komen vanmiddag voor een stukje taart. Ik zou makkelijk iets eerder weg kunnen gaan van mijn werk om er bij te zijn en ergens vind ik ook wel dat ik dat moet doen. Ik doe het alleen niet.
Er is vandaag 11 (!) maanden geleden iets gebeurd waardoor ik dat niet doe. 11 september heeft niet alleen een bijzondere lading sinds 2001, maar voor mij sinds vorig jaar ook door andere gebeurtenissen. Wellicht dat ik er over een maand iets meer over deel. Natuurlijk zit werk ook wel een beetje in de weg dat ik niet ga naar de verjaardag, en heb ik vandaag erg veel last van mijn prikkelbare darm voor taart, maar ik ga vooral niet door wat er 11 september 2014 gebeurde. En daarmee bedoel ik niet dat die goede vriend, die vandaag jarig is, op die dag zijn rijbewijs haalde, want ook al ben ik daar nog stikjaloers op (hij begon later en ik ben inmiddels dus nog niet klaar), dat gunde ik hem wel van harte. Het was meer een heftige clash tussen hem, mij en een andere vriend, waardoor ik op die dag met die andere vriend de vriendschap verbrak. Ik weet dat die vriend waarmee ik heb gebroken er ook is op de verjaardag van mijn goede vriend vanmiddag, want die twee zijn nog wel zeer goed bevriend. De kans om die andere vriend weer tegen te kunnen komen leidt alweer tot zoveel onrust dat ik daardoor besloten heb niet te gaan. Ergens stom dat het nog zo’n grote invloed op me heeft, maar ergens ook wel verklaarbaar nu ik door een periode ga met nog veel spanningen en moeilijke episodes.
Ik heb mijn frustratie over autorijden wel alweer vaak benoemd in deze blog. Misschien komt het doordat het vandaag precies 3 maanden geleden is dat ik voor het laatst achter het stuur zat. 3 maanden geen rijles meer gehad. En vandaag is het bijna 14 dagen geleden dat de brief van het CBR kwam met de vraag of ik binnen 14 dagen wilde reageren met de datum van de afspraak bij de psychiater of met de reden waarom er nog geen afspraak staat. Ik heb nog steeds geen besluit genomen en weet eigenlijk nog steeds niet wat ik moet doen. Tevens was het diezelfde dag, 3 maanden geleden, dat ik begon met antidepressiva. 3 maanden alweer, en geen dag gemist of overgeslagen. Volgende week weer evalueren met de dokter.
8 maanden geleden had ik mijn tweede gesprek met mijn therapeut. Het was het tweede intakegesprek en nu 8 maanden later ga ik nog steeds iedere week. Vanaf deze week in ieder geval weer, want de afgelopen drie weken was mijn therapeut met vakantie. Volgende week gaan we evalueren hoe nu verder, hoe vaak nog therapie etc., benieuwd hoe dat zal gaan.
Een jaar terug had ik een reisdag van Berlijn naar Zweden met de trein en boot, alwaar ik midden op zee ging broekzakbellen. 11 augustus 2014 dus, toen had ik nog lekker een vakantie voor me van ruim een week in Zweden. En op de boot en in de trein was het best wel een mooi avontuur, ja die dag was dan wel weer prettig.
Dit is wel weer een aardige samenvatting van alles wat ergens met deze dag samenhangt. Volgend jaar op deze dag hoop ik in ieder geval in RIO (Brazilië) te zijn bij de Olympische spelen. Om dat te kunnen bewerkstelligen is het maar weer tijd om hard aan het werk te gaan. Dan heb ik over 11 maanden in ieder geval genoeg gespaard voor die vlucht en kan ik in een nieuwe editie, op 11 augustus 2016, misschien wel vertellen dat ik al zoveel dagen/weken mijn therapie heb afgerond, mijn antidepressiva heb afgebouwd en zoveel dagen/weken/maanden mijn rijbewijs heb. Want ook al heb ik momenteel van veel dingen last en komen er misschien veel negatieve dingen naar voren in deze blog, er komen ook wel weer nieuwe data, getallen en feitjes boven drijven met positieve gebeurtenissen. Ik zie dat zelf niet altijd, maar bijvoorbeeld de personen die vandaag iets te vieren hebben weten me dat ook altijd te vertellen, en daarom is 11 augustus 2015 ergens ook wel weer een mooie dag…
Ps. Vinden jullie dat ik te veel in herhaling val?! Ik verneem graag jullie reacties hieronder!
