Zaterdag 2.00
Nu moet ik echt gaan slapen. Morgen is de grote dag: GayPride en ik vaar voor de derde keer mee op een boot. Toen ik 16 was moest ik echt niets van die leernichten en iedereen in roze boa hebben. Inmiddels weet ik wel beter en  dat het ook veel meer een feestje is waarbij iedereen zichzelf is. Ik zie nu meer op tegen de verplichte vrolijkheid en het ordinaire gedrag waar ik waarschijnlijk de hele dag mee wordt geconfronteerd. Ik zie er eigenlijk tegenop, maar ga toch maar slapen. Wellicht valt het morgen allemaal wel mee denk ik in mijn hoofd.

Zaterdag 9.00
Nu moet ik echt uit bed stappen. Mijn wekker is al een tijdje gegaan, maar zin om op te staan is er nog steeds niet. Moet ook een verplichte witte blouse aan en wat past daar nou bij. Ik zie er waarschijnlijk toch niet uit denk ik nog. Ik blijf nog eventjes liggen en moet dan heel erg haasten voor de trein. Ik haal hem gelukkig.

Zaterdag 10.30
Help! Wisselstoring! We moeten vanuit Arnhem weer terug naar Nijmegen om via Den Bosch naar Amsterdam te reizen. Wat een #$/&. Geen idee of we nu nog op tijd op de boot zijn. Had ik nu maar toch met de auto kunnen meereizen dacht ik nog. Met een telefoontje blijkt het mee te vallen en we de boot nog wel te kunnen halen, toch baal ik een beetje van de storing en gaan er wat negatieve gedachtes in mijn hoofd.

Zaterdag 13.00
Een uur later dan gepland en we er moesten zijn, zijn we eindelijk bij de boot. We bleken een ruime planning te hebben en pas 13.45 op te stappen. We maken nog wat foto’s met ons groepje uit Nijmegen die op de boot van een vereniging uit Groningen mag. We zijn met zijn achten. We kletsen verder wat en zijn klaar om te gaan.

Zaterdag 13.45
We varen weg! Mijn vrienden zijn erg vooraan gaan staan om de beste plekken te hebben op een ophoging. De meisjes stonden ergens bij elkaar voor een wat lagere plek, maar ook prima. Ik was zelf niet zo van het dringen en ben maar ook op de ophoging gaan staan, al had dat voor mij niet zo gehoeven. Onbeperkt drank en voedsel is er aanwezig op de boot, dus er wordt gelijk een biertje gepakt en doorgegeven. Wat doe ik vandaag met alcohol schiet er door mijn hoofd? Laatste keer ging niet goed en dat is niet zo verstandig toch? Toch maak ik het eerste biertje open, we maken er tenslotte een feestje van.

Zaterdag 15.00
Het is bijna zover, we mogen met boot 43 beginnen met de officiële botentocht. We hebben nog een Gronings dansje ingestudeerd wat ik volgens mij het minste ken van iedereen. De drank vloeit ondertussen rijkelijk en ik begin aan mijn derde biertje. Ik merk weer vage steken in mijn hoofd en ook last van mijn darmen. Dit is voorlopig mijn laatste biertje bedenk ik me.

Zaterdag 16.30
Selfies aan lopende band, Dansjes, keihard meezingen en de drank die ook nog rijkelijk vloeit bij iedereen. Je ziet dat iedereen langzaam dronken wordt en ik ga maar elders staan, even distantiëren van iedereen. De ordinaire sex talk, wijzen naar iedereen dat het shirt uitmoet en andere bewegingen maken van handelingen die ik hier maar niet zal uitspreken. Hier voel ik de depressie het meest, ik erger me aan alles en iedereen. Super mooi op een boot, maar ik geniet er even niet van. Ik denk wat doe ik hier eigenlijk, moet ik dit leuk vinden?

Zaterdag 17.30
De route loopt op zijn eind. Misschien maar goed ook, want iedereen is zo dronken als wat. Ik zelf ben na mijn derde biertje inderdaad op fris over gegaan en voel me lichamelijk wat beter. Ik erger me alleen wel aan alles en iedereen om me heen. Mijn moeder stuurt nog een appje uit Amerika dat ze is gevallen en dat haar vakantie nu erg is verpest. Weinig kan haar opvrolijken. Ik zelf wil de frustratie graag uiten tegen mijn beste vriend, maar die staat erg uitgebreid te zoenen. Ook de rest om me heen lijkt niet echt aandacht voor me te hebben, op twee vriendinnen na. We stappen af de boot en dit duurt eeuwig, een zatte meute begeeft zich naar de podia in de stad. Met onderweg wildplassen op de gekste plekken, en wordt er natuurlijk ook gekotst. Zucht, waar ben ik in beland denk ik.

Zaterdag 19.30
Er is door meerdere mensen gezoend en het was een ordinaire bedoeling. Een fles wijn kapot gegaan op straat. Als afleiding even op facebook waar ik de geniale grap zie: open dag voor Ajax toch goed bezocht met een foto van de Pride. Ergenis bij mij over mijn voorliefde voor voetbal en de vrijheid die ik voel op de Pride. Opeens is er het besef dat deze dag dus heel hard nodig is.

Zaterdag 22.00
We hebben gegeten, en daarna is een groot deel van de groep naar huis gegaan. Ik ben met mijn beste vriend, die best dronken is, nog over en twee anderen vrienden zijn bij hun slaapplaats wezen eten en komen zo weer terug. We zitten aan de waterkant. Mijn beste vriend is dus beetje dronken en zegt dat die twijfelt of die blijft. Moe, de hik en de eerlijkheid die hiermee gepaard gaat door het aangeschoten zijn zorgt voor de opmerking dan kom je waarschijnlijk straks toch weer in een dip en daar heb ik dan niet zo veel zin in. Of ook nog dat die soms maar liever niet vraagt hoe het met me gaat, omdat mijn antwoord toch altijd negatief is. Hij voelt zich eigenlijk gelijk schuldig over, maar eigenlijk vind ik het alleen maar knap. Hij kiest gewoon voor zichzelf soms, zou ik misschien ook wat vaker moeten doen. De opmerkingen waren  eerlijk en ergens waar, maar des te confronterender. Even blijft het stil aan de waterkant.

Zondag 0.00
Mijn beste vriend is inderdaad naar huis gegaan. De twee vrienden zijn terug, waarvan er één misselijk is en hoofdpijn heeft. Hij besluit dan ook weer vrij snel weg te gaan, de vriend van hem moet alleen mee, omdat de fietsen van hen aan elkaar staan. Ze blijven 40 minuten weg, waardoor ik alleen op het plein achterblijf. Ik zie een wissel van een condoom met hasj en ik zie een jongen in 10 minuten 5 verschillende jongens zoenen. Ergens kan ik er om lachen. Ergens vraag ik me of ik me ooit thuis ga voelen in dit gay wereldje en in dit bestaan.

Zondag 3.00
Nadat de vriend is teruggekomen gaan we nog ergens stappen. Mijn laatste trein is al vertrokken en ik ga dus inderdaad heel de nacht doorhalen. Ik heb op zich wel zin om te stappen. Schijnbaar heb ik toch nog wel een redelijke dag. We besluiten met twee anderen die we via via kennen naar een feest in paradiso te gaan. Er zijn niet veel kaarten meer verkrijgbaar en staat een hele lange rij. We weten door voor te dringen toch één van de laatste kaartjes te bemachtigen. Redelijk asociaal, en ergens voel ik me er schuldig over, maar een leuk feest in paradiso volgt wel. Ik zie zelfs nog een leuke jongen die ik al beetje kende. De zenuwen gieren door mijn lijf en het liefst wil ik weg. Ik besluit toch weer een biertje nog te drinken en uiteindelijk gaat dat en werd het nog een leuke avond. Er wordt verder voldoende geflirt en er staan opeens halfnaakte mannen op de dansvloer. Het hoeft niet zonodig van mij, maar dit gaat nog net gelukkig. Het werd uiteindelijk een geslaagd feestje.

Zondag 6.00
We hebben net bij de McDonald’s wat eten gehaald. We komen nog een bekende tegen en twee mensen die samen met mij terug kunnen reizen met de trein. Ik hoor verhalen over alles wat is gebeurd en ergens kan ik me heel druk maken om wat er bij mij is gebeurd die avond. Ik denk aan hoe onzeker en kwetsbaar ik ben, maar kan dat redelijk verhullen door de baco die ik ook nog heb gedronken op het eind. We missen door naar de verkeerde trein te lopen nog een overstap in ’s Hertogenbosch en in de trein praat ik opeens met allemaal bekende en minder bekende mensen, wat nog wel gezellig was. Ik word ook geconfronteerd met deze blog en ik denk even aan alle ellende die na een dag vol vrijheid weer op me wacht.

Zondag 9.00
Eindelijk thuis. Ik post het volgende bericht nog op facebook en ga slapen, wat uiteindelijk door alle gedachtes in mijn hoofd niet echt lukt. Maar ergens blijft er een beetje trots. Wat een enerverende dag was het weer!

Mijn facebook post:
GayPride 2015… wat was je mooi en speciaal! Met mijn coming out dit jaar met psychische klachten beleefde ik deels dezelfde ervaringen als met de coming out met mijn homoseksualiteit.

Stigma’s, stereotyperingen, confrontaties en een dubbelleven..Hoe mooi was het daarom vandaag dat liefde en compleet jezelf zijn volledig samenkwam! Natuurlijk streed ik vandaag ook nog deels tegen donkere gedachtes, maar genoot ik vooral van warmte, liefde en iedereen die zichzelf was!

Voor veel lesbiennes, homoseksuelen, biseksuelen en transgenders is dat nog lang niet gebruikelijk in Nederland, laat staan in anderen landen. Daarom is deze dag nog zo belangrijk en hoop ik dat iedereen overal hoop houdt en durft te strijden voor beter! Lang niet vergelijkbaar daarmee zal ik zelf daarom ook nog verder strijden tegen al mijn gedachtes en hoop ik dat stigma’s op een gegeven moment verdwijnen en dat openheid over jezelf vanzelfsprekend is en alleen maar zal lonen.

Heb een mooie, liefdevolle dag mensen. Geniet van elkaar, zie de kwaliteiten van iedereen en benoem ze eens <3. Dan ga ik eindelijk slapen. ❤💜💛💚💙