Ergens was de lekkage in mijn kamer vanacht de druppel die de emmer deed overlopen. Een uitspraak die ergens als grappig opgevat kan worden. Ik zelf kan er misschien een beetje om gniffelen, al moet ik zeggen dat ik het meer figuurlijk opvat. Weer een stukje ellende wat ik erbij krijg en waar ik moeilijk mee kan omgaan. De huisbaas bellen, zorgen dat het gefixt wordt; hoe normaal zulke dingen ook mogen klinken, voor mij zit er een bepaald gevoel van angst achter. Bang dat ik zelf de schuld krijg of er weer discussies en strijd mee gemoeid gaan.

Hoewel deze angsten en gevoelens van onrust vaak spelen, naast mijn depressieve gedachten, ben ik ergens best trots dat ik nog een beetje humor heb kunnen behouden. Dit is misschien redelijk onnederlands om te zeggen en het komt misschien arrogant over om dat over jezelf te zeggen, maar toch denk ik nog dat ik over een goed gevoel voor humor beschik. Nu wordt er misschien verwacht dat ik hier enkele oneliners uit mijn mouw tover, om dit vooral aan te tonen, maar ik denk dat dit voor de meeste mensen wel overbodig is. Mijn therapeute beaamde afgelopen week nog dat ik een prettig persoon ben in de omgang en over een goed gevoel voor humor beschik. Bovendien kan ik de meeste mensen in mijn omgeving wel eens aan het lachen maken en sta ik op mijn werk soms ook nog wel bekend als lolbroek.

Maar voordat ik de narcistische kant in mij volledig spel geef in deze blog, over mijn gevoel voor humor, wil ik ook vooral de importantie van humor bespreken. Humor is naar mijn mening in alle gevallen belangrijk. Het helpt relativeren, het helpt het ongemak te doorbreken, het brengt mensen dichterbij elkaar en kan de lading van een onderwerp wat afhalen. De timing is echter ook heel belangrijk, net als de omgeving waarin de grap wordt gemaakt. Ik heb vriendengroepen waar dode baby en nazi grappen aan de orde van de dag zijn, maar ik ga deze grappen absoluut niet herhalen in de omgeving van mijn familie. En zo merkte ik in Zweden nog dat een grap over een leuk stelletje, dat ik nauwelijks kende, en dat vooral uit elkaar moest gaan vanwege de grote afstand in kilometers tussen hen, ook niet zo in goede aarde viel. En hoewel ik vaak in berichtgeving wel geloof in de kracht van de herhaling, gaat dat bij humor vaak niet op, en zo ook niet in dit Zweedse geval. Zo’n geval dat een grap niet aankomt kan mij wel onzeker maken, ook al staan er 10 geslaagde grappen tegenover.

Mijn gevoel voor humor staat over het algemeen bekend als cynisch en is de laatste jaren met depressie niet minder cynisch geworden. Ook zelfspot staat bij mij nog hoog in het vaandel en sommige mensen vinden mijn humor ook iets te zwart. Sommige mensen hebben ook nog moeite om te onderscheiden wanneer ik nou serieus ben of wanneer ik nou een grap maak. Maar over het algemeen is dat ook wel aan mijn lichaamstaal te zien. Ik schroom de meeste onderwerpen niet in humor en zoals ik al zei kan dit goed of slecht uitpakken. Zo hebben we allemaal ook onze eigen voorkeuren voor humor. Ik houd wel van harde humor, vind dat een goede grap best ten koste van iemand kan gaan, maar uiteraard alleen als deze persoon dit zelf kan hebben. Ik houd niet van de humor van Hans Teeuwen, maar kan wel hard lachen om de grappen van Theo Maassen. Sketches vind ik meestal niet leuk, maar ben vaak wel fan van stand up komedie. En zo hebben we allemaal onze eigen voorkeuren in wat we leuk en niet leuk vinden. En ondanks mijn dysthyme stoornis, ben ik blij dat ik altijd nog wel kan lachen en zelf mensen aan het lachen kan maken. Want ook al zit ik in een zwarte periode, de waardering (en volgens mij ook zelf het gevoel) voor een goede grap en humor zal ik altijd wel behouden. Gelukkig hebben die pillen (antidepressiva) daar tot nu toe nog niets aan veranderd. Al zou ik die pillen natuurlijk wel graag de schuld willen geven voor mijn mislukte grappen van de laatste weken. Maar bovenal zorgt humor er vooral voor dat het leven af en toe nog wel de moeite waard is, zelfs ik kan dat af en toe zien door de donkere gedachtes. Ik hoop dat jullie daarom om deze blog en mij nog af en toe kunnen lachen. Dat is in ieder geval één van de redenen waar ik nu voor strijd en waarom ik zo hard met mijzelf aan de slag ben. Om in de toekomst dus nog een leukere Thomas te wezen. Nog leuker? Ja, geloof het of niet, dat schijnt te kunnen…