De relatie met mijn huisarts is een beetje kil, net als met de tandarts. Ik zie er altijd tegenop om te gaan en ergens heb ik ook het gevoel dat ze me niet begrijpt. Daarnaast heerst er altijd een sfeer voor mijn gevoel van vlug, vlug, vlug. Ik voel mij niet gehoord. Ik heb een keer mee gemaakt dat ik voor een vraag nog een extra afspraak moest maken en eigenlijk is het nu al zo erg dat ik helemaal niet eerlijk durf te zijn tegen mijn huisarts.

Ik hoor jullie al denken, Thomas stap over naar een andere huisarts. “Ik zit ook in Nijmegen en mijn huisarts is heel erg fijn, ik kan vragen of die nog ruimte heeft” is iets wat sommige beste vrienden al tegen me hebben gezegd. Het is alleen net als verhuizen, daten, toch doorzetten met mijn rijbewijs, nieuw werk vinden; het zijn allemaal dingen die zo negatief doorwerken in mijn hoofd met ultiem negatieve scenario’s dat ik het niet durf. Dat ik tegen mijn huisarts moet zeggen dat ik haar niet mag en een andere wil levert zo veel meer spanning op dat ik mijzelf voorlopig heb neergelegd bij mijn huidige huisarts. Het is een makkelijke weg misschien, maar ik ben de afgelopen maanden al ultiem veel confrontaties aangegaan (met ouders, vrienden, werk, cbr, overige familie (iedereen is in inmiddels op de hoogte van mijn situatie), antidepressiva, in therapie durven gaan) dat er gewoon geen ruimte is in mijn hoofd voor nieuwe confrontaties. Ja ik ga ze wel aan in het dagelijkse leven, maar de angst die een eventuele overstap van huisarts met zich mee brengt zorgt voor de keuze dat ik ervoor heb gekozen om mijn huidige huisarts aan te houden. Wellicht dat ik over een tijdje hier anders over besluit.

In mijn huidige situatie zie ik mijn huisarts dus veelvuldig. Voor de evaluatie van sertraline, de antidepressiva die ik nu slik, had ik vanmorgen alweer een afspraak om 8.55 uur. Heerlijke tijd voor een ochtendmens als ik ben, midden in mijn vakantie. Gelukkig stond ik om 9.00 uur alweer buiten. Na een korte evaluatie van de pillen bij mij besloten we de dosering te verdubbelen en dit de komende vier weken te proberen. Opnieuw kans op bijwerkingen, maar de huisarts dacht dat het nu al klein effect heeft en dat het met dubbele dosering nog effectiever zal zijn. Ik zelf was eigenlijk naar de afspraak toe gegaan met het idee om de huidige dosering aan te houden. Echter als wel vaker, liet ik me makkelijk ompraten, ook vooral met het gevoel in mijn achterhoofd om maar weer snel buiten te staan. Uiteraard speelde de expertise van de huisarts hierin ook een rol. De hogere dosering brengt nieuwe gedachtes met zich mee, bijvoorbeeld de gedachte dat ik wel een hele heftige patiënt ben nu ik aan een hogere dosering begin. Daarnaast baal ik dat ik nu misschien weer nieuwe bijwerkingen krijg, net met een feestweek (de vierdaagse) voor de boeg.

Net nu veel goede vrienden op vakantie zijn vind ik dit weer een moeilijke nieuwe confrontatie, die ik toch maar weer aan moet. Ik vraag mezelf nog maar eens af hoe het allemaal zo ver heeft kunnen komen. Ik neem wat chocolade en worstel mezelf op de bank voor een lange dag tour kijken voor de tv. Chocolade en tour kijken, medicijnen die ik in mijn huis als eigen arts voorschrijf. Hiervan weet ik zeker dat ze me in ieder geval een klein beetje een meer gelukkiger gevoel brengen. Van de pillen en extra dosering die de huisarts hebben voorgeschreven is dit nog maar weer verder afwachten..