537 dagen geleden, of waarschijnlijk al 538 (ja als in dat getal van dat radiostation) dagen (op vrijdag) als jullie dit lezen, stapte ik voor het eerst achter het stuur van een auto. 8 februari 2014 om precies te zijn.
Maand: juli 2015
Opluchting & geluk
Als een dag, zoals vandaag, vooral bestaat uit meevallers voel ik altijd het meest dat ik last heb van een dysthyme stoornis. Een brede grijns zou nu op mijn gezicht moeten staan. Maar helaas zit ik met een dekentje op de bank, moe en niet voldaan. Weer niet kunnen hardlopen, helaas staat er nog steeds een hele hoge berg afwas en heb ik nog een to do lijst voor al mijn vrijwilligerswerk van hier tot Tokio.
Over-leven eeuh winnen
Daar gingen mijn darmen weer. Vol darmkrampen heel de nacht met steken overal. Net nadat ik al een slechte nacht had gehad. Het kwam vast door te veel koffie op mijn werk, maar als ambtenaar heb ik dat natuurlijk ook nodig. Bovendien was het gewoon nog heel erg wennen aan mijn ritme van werken na vorige week met alleen maar feesten. Ik kon het nu alleen echt niet gebruiken, ik was al zo kapot. Een beroerde nacht volgde en natuurlijk viel ik tegen de ochtend pas in een diepe slaap.
Working day
Hoewel in net nog een wasje aanzet en ik in de tussentijd eigenlijk prima mijn afwas zou kunnen doen, ben ik toch maar op de bank geploft. De energie is op na een lange dag.
Na het uitzoeken van mijn mailbox van het werk zijn er 84 mailtjes overgebleven waar ik nog iets mee moet doen. Chaos in mijn hoofd. Hoe begin ik en waar? Wat heeft de grootste prioriteit? Helaas kon ik aan het eind van de dag niet zeggen dat het er al 83 waren geworden. Een enkeling kon ik al ad hoc wegwerken en is niet mee geteld in de 84, maar veel verder kwam ik niet. Daarvoor was het veel te veel wennen aan een nieuwe working day.
Back to work
Ik wist dat ik het dit weekend best moeilijk zou gaan hebben. Mijn vakantie is voorbij gevlogen. Een mix van hoogtepunten en dieptepunten. Depressieve momenten, verdubbeling antidepressiva, nieuwe bijwerkingen, alcoholloze feestjes en de brief dat ik naar een psychiater moet voor een keuring of ik wel geschikt ben om te rijden. Maar daarnaast natuurlijk ook een vet festival, het bijwonen van de tour, lieve familie en vrienden, leuke feestjes, de vierdaagse weer beleefd en vooral het ervaren van het hebben van totaal geen verplichtingen.
Ontsnappen
De vierdaagsefeesten zijn weer voorbij, de tour ook en ik moet weer bijna aan het werk. Voldoende redenen om down op de bank te zitten na vier dagen lang feesten. Wisselende gedachtes spoken door mijn hoofd. Hele fijne avonden in een mix van confrontaties, want ontsnappen aan een depressie of dysthyme stoornis lukt nou eenmaal nooit.
Principes overboord gooien
Het was 5 mei sinds ik voor het laatst had gedronken. De ellende met mijn ribben had zich toen afgespeeld en vlak daarna ben ik gestart met mijn antidepressiva. Er stond natuurlijk niet voor niets dat ik moest oppassen in combinatie met alcohol in de bijsluiter en op het stickertje op het doosje, dus dat moest ik vooral niet doen. Veel stapavonden volgde met confrontaties met shotjes, biertjes die al in mijn handen werden gedrukt en evenementen met gratis bier en betaald fris. Toch bleef ik bij mijn principe en dronk ik niet.
Openheid
Ongeveer een maand terug deelde ik deze blog voor het eerst op de sociale media (facebook/twitter). Vrienden, familie, kennissen, collega’s en andere contacten op de sociale media konden nu veel persoonlijke zaken over mij lezen. Wat er in me omgaat, maar ook alles wat ik haat, welke medicatie ik slik en zelfs enkele persoonlijke verhalen die anderen mensen nooit zouden vertellen. Hoewel ik stiekem zelfs een beetje trots ben op het schrijven van deze blog… Read More Openheid
De allerslechtste week
Sinds ik nu een week terug ben uit Zweden gaat het langzaamaan steeds slechter. Op dinsdag zag ik nog wel een erg goede Robert Gesink (Nederlandse wielrenner waar ik erg fan van ben) in de tour op televisie, waardoor ik zelf ook redelijk positief gestemd was. Ik ging ook op de racefiets (60km heen en terug) langs mijn ouders en mijn moeder zei nog dat ze wel het idee had dat het wat beter met me ging. Ik kon dat beamen en vond het fijn dat ze met dat gevoel op vakantie kon gaan.
Zorgen
Toen ik, alweer bijna twee weken geleden, aankwam in Zweden zat er veel tegen met mijn Reis. Hierdoor dacht ik niet aan het doorgeven van in welke trein ik zat en hoe laat deze aankwam. De vriend die ik opzocht belde per ongeluk een andere Thomas en kon me niet bereiken. Even spookte er wat negatieve scenario’s door zijn hoofd, maar waarschijnlijker was dat gewoon mijn telefoon was gestolen. Maar ook spookte er wat andere scenario’s in zijn hoofd. Ik zou toch niet…